Μπαίνει μια μέρα σ’ ένα βιβλιοπωλείο ένας θυμωμένος πελάτης.

– Αυτό είναι απαράδεκτο!, φωνάζει αγριεμένος.

Τότε ο υπεύθυνος τον ρώτησε ευγενικά:

– Συγγνώμη, κύριέ μου. Τι έγινε; Γιατί φωνάζετε;

– Τι έγινε; Με κοροϊδέψατε, αυτό έγινε! Ήρθα χθες και αγόρασα αυτό το βιβλίο. Όταν πήγα σπίτι το άνοιξα και τι να δω; Ενώ ξεκίνησα να το διαβάζω, μετά από λίγο είδα ότι υπήρχαν κενές σελίδες, ολόλευκες, ούτε λέξη πάνω. Υπήρχαν και σελίδες που είχαν άσχημες μουτζούρες…

Πράγματι, εμείς θα θέλαμε να πάρουμε ένα τέτοιο βιβλίο στα χέρια μας; Ή… θα τολμούσαμε να δώσουμε σε κάποιον ένα τέτοιο βιβλίο;

Η αλήθεια είναι όμως πως το κάνουμε… Κάθε αρχή του χρόνου ανοίγει το δικό μας βιβλίο, με 365 σελίδες, μια σελίδα για κάθε μέρα. Στις σελίδες αυτές γράφονται όλα όσα κάνουμε, όσα σκεφτόμαστε, όσα ονειρευόμαστε, οι καλές μας πράξεις και ο αγώνας μας, τα οποία στολίζουν το βιβλίο αυτό. Γράφονται όμως και τα λάθη μας, οι αμαρτίες και τα πάθη μας, που σαν μουτζούρες το λερώνουν. Υπάρχουν και οι σελίδες οι κενές που συμβολίζουν τις μέρες που αφήσαμε άσκοπα να περάσουν, χωρίς να κάνουμε κάτι καλό, παρότι θα μπορούσαμε να κάνουμε. Είναι κι αυτές προβληματικές. Εξίσου προβληματικές με τις μουτζουρωμένες σελίδες. Στο τέλος της χρονιάς αυτό το βιβλίο κλείνει και φτάνει στα χέρια του Θεού, ο οποίος την ημέρα της Κρίσης θα ανοίξει όλα αυτά τα βιβλία και με βάση αυτά, θα κριθούμε.

Γι’ αυτό και εμείς να φροντίζουμε κάθε μέρα να στολίζουμε το βιβλίο μας με όμορφα γράμματα.

Να το στολίζουμε με τον αγώνα μας και με τις πράξεις αγάπης μας. Να προσπαθούμε να μην το λερώνουμε με τις άσχημες συνήθειές μας. Τώρα που ξεκινάει η νέα μας χρονιά και ανοίγει το νέο μας βιβλίο να βάλουμε στόχο να το κρατήσουμε καθαρό και στο τέλος του χρόνου να το παραδώσουμε ολόλαμπρο στον Πατέρα μας.

Καλή και ευλογημένη η νέα χρονιά!