Ένα ακόμη παιχνίδι που απαιτεί χώρο, αντοχή και αθλητικότητα. Και γι’ αυτούς που δεν κατέχουν τα 2 τελευταία, και η όρεξη αρκεί! Το παιχνίδι αποκτά περισσότερο ενδιαφέρον όταν παίζεται από 8 παίχτες τουλάχιστον, εκτός αν το παιχνίδι παιχτεί σε κλειστό χώρο, οπότε και 4 άτομα αρκούν.

Αρχικά τα άτομα χωρίζονται σε 2 ισάριθμες ομάδες και η καθεμιά έχει τη δική της περιοχή και βάση. Αν για παράδειγμα ο χώρος δράσης είναι ένα γήπεδο μπάσκετ, τότε η γραμμή του κέντρου είναι αυτή που χωρίζει τα 2 «αντίπαλα στρατεύματα», ενώ οι μπασκέτες αποτελούν τις βάσεις της κάθε ομάδας. Αν δεν υπάρχει εύκαιρο ένα γήπεδο μπάσκετ, τότε και ένας άλλος μεγάλος χώρος είναι αποδεκτός, αρκεί να έχει κάθε ομάδα τη δική της περιοχή και τη δική της βάση (δέντρο, δοκάρι, τοίχος, κ.τ.λ.).

Για να βγει μια ομάδα νικήτρια, θα πρέπει να συγκεντρώσει τους περισσότερους πόντους. Πώς θα συμβεί αυτό; Πρέπει έστω ένας από τους παίχτες της μίας ομάδας, αφού εισέλθει στην αντίπαλη περιοχή, να καταφέρει να ακουμπήσει ή να φτάσει στην βάση της αντίπαλης ομάδας και να δώσει έτσι έναν πόντο στην ομάδα του. Η ομάδα που θα το καταφέρει τις περισσότερες φορές κερδίζει το παιχνίδι.

Υπάρχει όμως ένας βασικός κανόνας στο παιχνίδι.
Πώς είναι οι κανόνες του βόλεϊ; Καμία σχέση.
Όταν κάποιος παίχτης εισέρχεται στην αντίπαλη περιοχή, πρέπει να αποφύγει όλους τους αντιπάλους του δίχως να τον ακουμπήσουν. Διαφορετικά, αν κάποιος αντίπαλος τον αγγίξει έστω και λίγο, τότε αναγκαστικά «παγώνει», δεν επιτρέπεται δηλαδή να κινηθεί. Για να ξανακινηθεί θα πρέπει κάποιος από τους συμπαίχτες του να τον ακουμπήσει.

Οι παίχτες μπορούν να εισβάλλουν στην αντίπαλη περιοχή και να επιστρέψουν στη δική τους όσες φορές θέλουν. Αν και οι 2 ομάδες βρίσκονται πίσω ακριβώς από την διαχωριστική γραμμή των περιοχών, δεν επιτρέπεται να τραβάει ο ένας τον άλλον (μόνο μπουνιές).

Πιστέψατε ότι ήταν μόνο αυτά; Πολύ καλά κάνατε! Απολαύστε το παιχνίδι!