Υπήρξε ένας από τους αξιόλογους άνδρες της Ορθόδοξης Εκκλησίας (759-826 μ.Χ.). Καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη στις αρχές του 9ου αι. μ.Χ. Ο Θεόδωρος εγκαταστάθηκε στη μονή του Στουδίου, που αριθμούσε 700 μοναχούς. Η Μονή ήταν κέντρο του αγώνα εναντίον των εικονομάχων και δημιουργικό εργαστήρι της εκκλησιαστικής υμνολογίας. Αναφέρεται ότι τέσσερις συνολικά φορές εξορίστηκε και στον τόπο της εξορίας παρέδωσε το πνεύμα του ύστερα από βαριά ασθένεια. Έγραψε πολλά έργα. Υπήρξε και υμνογράφος. Έγραψε σχεδόν ολόκληρο το κατανυκτικό βιβλίο του Τριωδίου και, όπως μερικοί υποστηρίζουν, το βιβλίο του Πεντηκοσταρίου φιλοπόνησε ο ίδιος με τη συνεργασία του αυταδέλφου του Ιωσήφ, που ήταν και αυτός μοναχός.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’

Ὀρθοδοξίας ὁδηγέ, εὐσεβείας διδάσκαλε καὶ σεμνότητος, τῆς οἰκουμένης ὁ φωστήρ, τῶν Μοναζόντων θεόπνευστον ἐγκαλλώπισμα, Θεόδωρε σοφέ, ταῖς διδαχαῖς σου πάντας ἐφώτισας. Λύρα τοῦ Πνεύματος, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Δώρων μέτοχος, τῆς ἀφθαρσίας, δῶρον ἄσυλον, τῆς Ἐκκλησίας, φερωνύμως ἀνεδείχθεις Θεόδωρε. τοῖς ἱεροῖς ἑπόμενος δόγμασιν, ὁμολογίας φωστήρ ἐχρημάτισας. Πάτερ Ὅσιε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἒλεος.