Ο άγιος Κλήμης μεγαλούργησε και μαρτύρησε κατά την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξίμου. Γεννήθηκε στην Άγκυρα το 258 μ.Χ. Ο πατέρας του ήταν ειδωλολάτρης. Πέθανε όμως νωρίς και η ανατροφή του Κλήμη έγινε με όλη τη χριστιανική επιμέλεια από την ευσεβέστατη μητέρα του. Όταν ήταν δώδεκα ετών, έμεινε ορφανός και από τους δύο γονείς του. Αφού μεγάλωσε, η παιδεία και η φιλανθρωπία του και οι άλλες φημισμένες αρετές του τον ανέδειξαν σε επίσκοπο της πατρίδας του, της Άγκυρας. Το μεγάλο αξίωμα δεν τον έκανε να πέσει στη μεγάλη παγίδα της αλαζονείας. Αντίθετα, ανέπτυξε περισσότερο την ενεργητικότητά του, για να ανταποκριθεί στις πνευματικές και υλικές ανάγκες του ποιμνίου του.

Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα στον επίσκοπο Κλήμη είναι ότι φρόντιζε πατρικά για τα ορφανά και τους φτωχούς. Παρηγορούσε τους πάσχοντες, με ιδιαίτερη προσοχή έπαιρνε στην Εκκλησία παιδιά εγκαταλελειμμένα και έκθετα, φροντίζοντας όχι μόνο για τη συντήρησή τους, αλλά και για την κατήχηση και βάπτισή τους. Ο Θεός, όμως, θέλησε να δοκιμάσει τον Κλήμη και στο καμίνι του μαρτυρίου. Επί βασιλείας Διοκλητιανού και για είκοσι οκτώ (28) χρόνια υπέμεινε διωγμούς και ποικίλα βασανιστήρια. Τον κρέμασαν, τον κατακομμάτιασαν ανηλεώς, του συνέτριψαν το πρόσωπο με σιδερόβεργες, τον κατέκαψαν με αναμμένες λαμπάδες, αλλά παρέμενε πάντοτε άτρωτος. Ώσπου, τελικά, αποκεφαλίστηκε στην Άγκυρα στις 23 Ιανουαρίου του 304 μ.Χ. επισφραγίζοντας με το μαρτύριο τη μεγάλη και ζωντανή του πίστη. Πλάι του βρισκόταν ο Αγαθάγγελος, που ακολούθησε τον πνευματικό του πατέρα με θαυμαστή αφοσίωση σε όλο το μαρτυρικό του βίο. Υπέστη και αυτός φρικτά βασανιστήρια – τον περιέλουσαν με λιωμένο μολύβι, τον έδεσαν, τον έσυραν και τον λιθοβόλησαν – και μετά την παράδοσή του στον άρχοντα της Άγκυρας τον αποκεφάλισαν. Στην ίδια πόλη υπάρχουν ερείπια ναού αφιερωμένου στη μνήμη τους. Οι άγιες ψυχές τους τιμούνται στον τόπο του μαρτυρίου τους, που βρίσκεται στην περιοχή Ευδοξίου, και στο ναό της αγίας Ειρήνης.

Ἀπολυτίκιον

Κλῆμα ὁσιότητος, καὶ στέλεχος ἀθλήσεως, ἄνθος ἱερώτατον, καὶ καρπὸς ὡς θεόσδοτος, τοῖς πιστοῖς πανίερε, ἡδύτατος ἐβλάστησας. Ἀλλ’ ὡς Μαρτύρων σύναθλος, καὶ Ἱεραρχῶν σύνθρονος, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.