Καταγόταν από την Τύρο της Φοινίκης και έζησε επί αυτοκράτορα Σεβήρου. Οι γονείς της ήταν πλούσιοι ειδωλολάτρες. Ο πατέρας της, στρατηγός Ουρβανός, θέλοντας να την προστατεύσει από τα μάτια των ανθρώπων, την έκλεισε με πολλές υπηρέτριες σε ψηλό πύργο, στον οποίο είχε τοποθετήσει είδωλα θεών για να προσεύχεται σε αυτά. Φωτισμένη, όμως, η Χριστίνα από τη χάρη του Θεού οδηγήθηκε στη χριστιανική πίστη από μια ευσεβή γυναίκα. Τότε, ο σκληρός πατέρας της την υπέβαλε σε διάφορα βασανιστήρια, από τα οποία, όμως, με τη βοήθεια του Θεού έμεινε αβλαβής. Τότε, ο πατέρας της τη φυλάκισε και διέταξε να την αφήσουν νηστική. Αλλά το ίδιο βράδυ εκείνος πέθανε! Έπειτα την ανέλαβε ο έπαρχος Δίων. Ο Δίων, που διαδέχτηκε τον πατέρα της Αγίας στην εξουσία, την ανέκρινε και εκείνος, αλλά επειδή δεν μπόρεσε να δαμάσει την πίστη της τη βασάνισε σκληρά. Έσκισε τις σάρκες της με μαχαίρια και τροχούς. Με το θαρραλέο της κήρυγμα και τα θαυμαστά γεγονότα που το συνόδεψαν, λέγεται ότι οδήγησε στη χριστιανική πίστη τρεις χιλιάδες ανθρώπους, ενώ ο ίδιος ο Δίων έχασε τη φωνή του και πέθανε. Ο νέος ηγεμόνας που διαδέχτηκε τον Δίωνα, ο Ιουλιανός, υπέβαλε την Αγία σε φρικτότερα ακόμη βασανιστήρια. Την έριξε μέσα σε φαρμακερά και θανατηφόρα φίδια και κατόπιν μέσα στη φωτιά, αλλά από όλα αυτά η αγία Χριστίνα έμεινε άθικτη! Βλέποντας το θέαμα αυτό, χιλιάδες θεατές πίστεψαν στον Χριστό. Τελικά, η αγία Χριστίνα πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου όταν χτυπήθηκε με λόγχη στην καρδιά (3ος αι. μ.Χ.).

Ἀπολυτίκιον

Tοῦ πατρός σου τὴν πλάνην λειποῦσα, πάνσεμνε, τῆς εὐσεβείας ἐδέξω τὴν θείαν ἔλλαμψιν καὶ νενύμφευσαι Χριστῷ, ὡς καλλιπάρθενος· ὅθεν ἠγώνισαι στερρῶς καὶ καθεῖλες τὸν ἐχθρόν, Χριστίνα μεγαλομάρτυς, καὶ νῦν ἀπαύστως δυσώπει ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.