Ήταν επίσκοπος Αμασείας την εποχή του αυτοκράτορα Λικινίου, που προσπαθούσε να εξοντώσει τους χριστιανούς. Στα χρόνια αυτά ο Βασιλεύς με ανεπανάληπτη ενεργητικότητα, με σθένος και πυγμή, στήριξε το ποίμνιό του και συγκρούστηκε με τον Λικίνιο. Όταν ο αυτοκράτορας επιχείρησε να προσβάλλει την τιμή μιας νεαρής και όμορφης κοπέλας, λέγεται ότι ο Βασιλεύς την προστάτευσε και την οδήγησε στον δρόμο του Χριστού. Συγκεκριμένα, είχε βοηθήσει μια υπηρέτρια της συζύγου του Λικινίου, Κωνσταντίας, την Γλαφύρα, η οποία κατέφυγε εκεί, για να τον αποφύγει. Η Γλαφύρα κατάλαβε τον κίνδυνο. Μια βροχερή νύκτα, ανδρικά ντυμένη και με τη βοήθεια της βασίλισσας, έφυγε από την Κωνσταντινούπολη και πήγε στην Αμάσεια. Εκεί, παρουσιάστηκε στον επίσκοπο Βασιλέα και ζήτησε την προστασία του. Ο Βασιλεύς, αφού επιβράβευσε την αδούλωτη σωφροσύνη της, την προστάτευσε και έδωσε την ευκαιρία στην Γλαφύρα να αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στον Θεό. Τα χρήματα που της είχε δώσει η σύζυγος του Λικίνιου, τα έδωσε στον Επίσκοπο για να κτίσει ναό. Ο Λικίνιος έστειλε ανθρώπους του και διέταξε να τους φέρουν στην Νικομήδεια και τους δύο και να τους αποκεφαλίσουν. Η Γλαφύρα όμως, είχε ήδη πεθάνει. Τότε, η μανία του Λικινίου ξέσπασε στον Βασιλέα. Τον έφεραν δέσμιο στη Νικομήδεια και αφού δεν μπόρεσαν να κάμψουν το φρόνημά του, τον αποκεφάλισαν και τα δύο μέρη του σώματός του ρίχτηκαν στη θάλασσα. Κατά θαυμαστό τρόπο ενώθηκαν και το λείψανο βρέθηκε στη Σινώπη. Η εύρεση του λειψάνου φανερώθηκε από άγγελο στον Ελπιδοφόρο, που είχε φιλοξενήσει τον Άγιο στη Νικομήδεια. Το άγιο λείψανό του ενταφιάστηκε στην Αμάσεια.

Ἀπολυτίκιον