Μαρτύρησε μαζί με άλλους 370 χριστιανούς στα μέσα του 3ου αιώνα, όταν αυτοκράτορας ήταν ο Δέκιος. Τότε λοιπόν, κοντά στον Τίγρη ποταμό υπήρχαν ιαματικά λουτρά. Στα λουτρά αυτά είχε πάει και ένας φανατικός λάτρης των ειδώλων, ο άρχοντας της Ανατολής Ακυλίνος, για να βρει θεραπεία σε κάποια ασθένεια που τον βασάνιζε. Ως ακολουθία του, εκτός από τους στρατιώτες του, είχε πάρει τον Παράμονο και άλλους τριακόσιους εβδομήντα χριστιανούς, τους οποίους κρατούσε φυλακισμένους μέχρι να αρνηθούν την πίστη τους. Όταν έκανε θυσίες στο ναό της Ίσιδος, έδωσε διαταγή να συμμετάσχουν σ’ αυτές ο Παράμονος και οι άλλοι 370 χριστιανοί. Όλοι όμως αρνήθηκαν. Κανένας από τους χριστιανούς δεν δέχτηκε να θυσιάσει στη θεά των ειδωλολατρών. Κι ενώ γίνονταν οι ειδωλολατρικές θυσίες, οι πιστοί του Χριστού έψελναν ψαλμούς και ύμνους στο Σωτήρα τους. Ο Ακυλίνος, εξαγριωμένος από τη στάση τους, διέταξε να τους σκοτώσουν. Όρμησαν εναντίον τους οι στρατιώτες και χτυπώντας τους με τις λόγχες καταξέσχισαν τα σώματά τους. Έτσι μαρτυρικά και ένδοξα παρέδωσαν όλοι τη γενναία ψυχή τους στο στεφανοδότη Κύριο.

Ἀπολυτίκιον τῶν ἁγίων μαρτύρων Παραμόνου καὶ Φιλουμένου

Παράμονον μέλψωμεν σὺν Φιλουμένῳ πιστοί, ὡς θείους θεράποντας καὶ ἀθλητὰς εὐκλεεῖς Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ ἡμῶν· τοῦτον γὰρ φερωνύμως ὡς φιλήσαντας ἄγαν, ᾔσχυναν δι’ ἀγώνων παρανόμων τὸ κράτος αἰτοῦντες πταισμάτων λύσιν πᾶσι καὶ ἔλεος.