Έζησε στην Καισάρεια της Καππαδοκίας στα χρόνια του Μεγάλου Βασιλείου, ο οποίος έτρεφε μεγάλη υπόληψη προς αυτήν λόγω της ευσέβειάς της και των πολλών αρετών της. Η Ιουλίττα είχε μεγάλη περιουσία και πολεμήθηκε από κάποιον πλεονέκτη και άρπαγα ισχυρό, που την έμπλεξε σε δίκες και κίνησε εναντίον της ψευδομάρτυρες. Αφού δωροδόκησε τους δικαστές, κατάφερε να αποσπάσει μεγάλο μέρος της περιουσίας που άνηκε στην Ιουλίττα.

Η Ιουλίττα παρακάλεσε τον Μέγα Βασίλειο να την προστατεύσει. Αυτός, γνωρίζοντας το δίκαιό της, δέχτηκε και έγραψε στον Παλλάδιο, άνδρα χρηστό και θεοσεβούμενο, να συνηγορήσει υπέρ της Ιουλίττας στον έπαρχο.

Τελικά, ο αντίδικος της Ιουλίττας την κατήγγειλε ότι έβριζε τα διατάγματα που είχε εκδώσει ο βασιλιάς Ιουλιανός υπέρ της ειδωλολατρίας. Όταν ρωτήθηκε γι’ αυτό η Ιουλίττα, απάντησε ότι καταδικάζει την ειδωλολατρία και καθήκον της είναι να ενισχύει τους χριστιανούς στην αληθινή πίστη. Για την ομολογία της αυτή καταδικάστηκε και ρίχτηκε στη φωτιά.