Γεια σου Μήνυμα,
Είμαι ο Γιαννάκης και είμαι 92 χρονών. Διαβάζω το περιοδικό του Μηνύματος από τα 15 μου χρόνια. Τότε θυμάμαι ήταν ασπρόμαυρο σαν την τηλεόρασή μου, η οποία από τα πολλά χρόνια που την έχω κοντεύει να γίνει τηλετύφλωση. Σου γράφω αυτό το γράμμα, για να σου πω πόσο πολύ μου αρέσουν τα κόμιξ σου. Μαζί μ’ αυτά τα καλά έχω να σου πω και μια δυσάρεστη είδηση που έμαθα σήμερα και μου συντάραξε όλο μου το είναι! Θέλω όμως να μου υποσχεθείς ότι δε θα το πάρεις όπως εγώ, αλλά θα φανείς ψύχραιμος και θαρραλέος. Έμαθα λοιπόν ότι… ότι… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Ο ΑΪ-ΒΑΣΙΛΗΣ!!! Ακριβώς, όπως με βλέπεις και δε σε βλέπω (γιατί έχω 15 βαθμούς μυωπία και στα δύο μάτια). Δε θα έρθει λοιπόν ο Αϊ-Βασίλης και δε θα μου φέρει τα δώρα μου, αν και ήμουν τόσο καλό παιδάκι όλο τον χρόνο. Ρωτήστε και τους γονείς μου (όχι σήμερα όμως, γιατί έχουν πάει στους παππούδες μου. Ξέρετε, ο προπάππος μου έπαθε ανεμοβλογιά). Μια τελευταία χάρη (ελπίζω όχι τελευταία της ζωής μου). Θέλω να πάρεις τη θέση που είχε ο Αϊ-Βασίλης στη ζωή μου. Για δώρο φέτος θα ήθελα τη νέα εξελιγμένη μασέλα που έχει ενσωματωμένο αυτόματο μηχανισμό καθαρισμού και συνδέεται wireless με το iphone, για να κοντρολάρεις τη δύναμη της κίνησης. Σ’ ευχαριστώ πολύ. Σ’ αφήνω όμως τώρα, γιατί έχω να μετρήσω την πίεσή μου και να πάρω τα 22 χάπια μου…
Γιαννάκης ο πίκρα-μένος στον τόπο.
Αγαπητέ Γιαννάκη,
Μην κάνεις έτσι! Το ξέρω, η αλήθεια πονάει. Και εγώ θυμάμαι πόσο πολύ είχα κλάψει όταν έμαθα ότι δεν υπάρχει ο Αϊ-Βασίλης όταν ήμουν… 5 χρονών! Γι’ αυτό, σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Τώρα, γι’ αυτό που μου ζητάς δεν μπορώ να σου υποσχεθώ τίποτα. Το ξέρω ότι δεν είμαι ένας οποιοσδήποτε αρχισυντάκτης. Μπορώ να κάνω τον κλόουν, τον καραγκιόζη, μπορώ να δουλέψω στο τσίρκο, αλλά δεν μπορώ να τελέσω χρέη Αϊ-Βασίλη. Μου λείπουν οι τάρανδοι, τα έλκηθρα, τα καλικαντζαράκια, ο Βόρειος Πόλος, η κοιλιά… ψέματα, κοιλιά έχω… Μου λείπουν τέλος πάντων πολλά πράγματα! Ελπίζω να με καταλαβαίνεις. Αυτό όμως που μπορώ να κάνω για ‘σένα είναι να σου στείλω έναν τραπεζίτη που έβγαλα την προηγούμενη εβδομάδα επειδή με πόναγε, για να τον πάρεις και να τον βάλεις κάτω από το μαξιλάρι σου και να πεις στη νεράιδα των δοντιών να σ’ τον ανταλλάξει με τη μασέλα που θες. Γεια σου από ‘μένα και καλή τύχη!
Ο Αρχισυντάκτης, με φανταστική (κυριολεκτικά) κατανόηση…