Έκανες λάθος. Δεν λύνεται έτσι αυτή η άσκηση», μου είπε ο πατέρας μου, αφού έριξε μια ματιά στο τετράδιο των Μαθηματικών. Αύριο γράφουμε διαγώνισμα και είπα να διαβάσω λίγο. «Έκανα λάθος; Όχι, βέβαια. Έτσι τη λύνω εγώ. Μην ανακατεύεσαι», του απάντησα απότομα. Δεν είχα καμία όρεξη για υποδείξεις. Ήθελα να τελειώσω με τα Μαθηματικά, για να παίξω με την ησυχία μου. «Δες καλύτερα. Δεν πρόκειται να καταλήξεις σε σωστό αποτέλεσμα», επέμεινε εκείνος. «Άσε με ήσυχο. Δεν ξέρεις εσύ», του απάντησα και συνέχισα. Λίγα λεπτά μετά, παράτησα την προσπάθεια να λύσω την άσκηση.
Την επόμενη ημέρα στο διαγώνισμα έπεσε η ίδια άσκηση. Πάλεψα να τη λύσω με τον τρόπο μου, αλλά δεν τα κατάφερα. Το απόγευμα ο πατέρας μου σχολίασε: «Μα, πώς να λύσεις την άσκηση, αφού έκανες λάθος από την αρχή;». «Δεν φταίω εγώ. Δεν ήταν δικό μου το λάθος. Έτσι το κατάλαβα, όταν το είπε ο καθηγητής στην τάξη. Ας το εξηγούσε καλύτερα. Ο μαθηματικός βιάζεται να προχωρήσει. Φταίνε και κάποια παιδιά που κάνουν συνέχεια φασαρία και δεν μας αφήνουν να προσέξουμε. Επίσης, φταις κι εσύ που δεν με έστειλες στο φροντιστήριο», απάντησα, νιώθοντας δικαιωμένος. «Έκανα λάθος; Σίγουρα όχι».
«Έκανες λάθος. Δεν λύνεται έτσι αυτή η άσκηση», μου είπε ο πατέρας μου, αφού έριξε μια ματιά στο τετράδιο των Μαθηματικών. Αύριο γράφουμε διαγώνισμα και είπα να διαβάσω λίγο. «Έκανα λάθος; Να το διορθώσω. Μήπως μπορείς να βοηθήσεις λιγάκι;». Ο πατέρας μου ήταν πάντα καλός στα Μαθηματικά και του είχα εμπιστοσύνη. Ήθελα άλλωστε να τελειώσω με τα Μαθηματικά, για να παίξω με την ησυχία μου. «Δες καλύτερα. Κάνε τις πράξεις με τη σωστή σειρά και θα φτάσεις στο σωστό αποτέλεσμα», είπε εκείνος. Λίγα λεπτά μετά, η άσκηση είχε λυθεί.
Την επόμενη ημέρα στο διαγώνισμα έπεσε η ίδια άσκηση. Την έλυσα όπως μου έδειξε ο πατέρας μου και τα κατάφερα. «Μα, πώς να λύσω την άσκηση, αφού έκανα λάθος στην πρώτη πράξη;», σκέφτηκα. «Φταίω που δεν είμαι συγκεντρωμένος όταν διαβάζω και δεν προσέχω πολύ στην τάξη. Ευτυχώς που βρέθηκε κάποιος να μου εξηγήσει και να διορθώσω το λάθος». Ένιωθα ικανοποιημένος. «Έκανα λάθος; Ασφαλώς και το διόρθωσα».
«Έκανες λάθος», ακούω αρκετές φορές κάθε μέρα από τους γονείς μου, τους φίλους μου, τους καθηγητές μου, από γνωστούς και αγνώστους. Μα κυρίως το ακούω αυτό μέσα μου από τη συνείδησή μου. «Έκανες λάθος». Και δεν είναι λάθη στα Μαθηματικά, αλλά στις σχέσεις μου με τους ανθρώπους, στη συμπεριφορά μου, στα λόγια μου, στις σκέψεις και τα συναισθήματά μου, στις επιλογές μου, στη σχέση μου με τον Θεό.
Δεν λύνεται έτσι αυτό το πρόβλημα, αυτή η παρεξήγηση, αυτή η κατάσταση», μου υπενθυμίζουν συνέχεια η θλίψη που έχω μέσα μου, η ταραχή, ο εκνευρισμός. Δεν είμαι χαρούμενος.
Έκανα λάθος; Όχι, βέβαια. Έτσι είμαι εγώ. Μην ανακατεύεσαι», απαντώ απότομα σε όσους μου κάνουν υποδείξεις, όσο κοντινοί και αγαπητοί κι αν είναι. Ακόμα και τη συνείδησή μου δεν την ακούω. «Δες καλύτερα. Δεν πρόκειται να καταλήξεις σε σωστό αποτέλεσμα. Δεν πρόκειται να χαρείς», μου λένε όλοι. «Αφήστε με ήσυχο. Δεν ξέρετε εσείς», απαντάω και συνεχίζω. Δεν προσπαθώ καθόλου να διορθώσω την κατάσταση.
Άλλωστε, φταίνε πάντα οι άλλοι που δεν με καταλαβαίνουν, που είναι εγωιστές, που κοιτάνε το συμφέρον τους, που σκέφτονται διαφορετικά, που δεν με αγαπούν. Φταίει το κακό σύστημα, η κοινωνία μας, η ατυχία, κάτι άλλο ή κάποιος άλλος. Κι έτσι χαρά και γαλήνη δεν υπάρχουν.
Έκανες λάθος…». «Έκανα λάθος. Το παραδέχομαι. Αντιλαμβάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά. Να το διορθώσω. Γίνεται; Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει;». Ασφαλώς. Ο Πατέρας μου, ο Θεός έχει φροντίσει. Μου χάρισε τη συνείδηση, την εσωτερική εκείνη φωνή, που με βοηθά να καταλαβαίνω το σωστό και το λάθος. Μου χάρισε τον λόγο Του, που τον μελετώ στην Αγ. Γραφή και τον ακούω μέσα στην Εκκλησία, ώστε να φωτίζεται ο δρόμος της ζωής μου.
Μου έδωσε τη χάρη Του, με τα λυτρωτικά Μυστήρια, την Εξομολόγηση και τη Θεία Κοινωνία, για να μπορώ να αγωνίζομαι, να ενώνομαι μαζί Του, να συμφιλιώνομαι με τους άλλους ανθρώπους, να νιώθω ελεύθερος, ανάλαφρος.
«Έκανα λάθος… Κύριε, Σου ζητάω συγγνώμη. Πάρε στην εξομολόγηση το φορτίο των λαθών μου, των παθών μου. Δέξου με και πάλι στην αγκαλιά Σου σύμφωνα με την υπόσχεσή Σου: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι, κἀγὼ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. ια’ 28)
(Ελάτε κοντά Μου όλοι όσοι μοχθείτε και κοπιάζετε και είστε φορτωμένοι από το βάρος των αμαρτιών και των θλίψεων και Εγώ θα σας αναπαύσω και θα σας ξεκουράσω.).
Ναι, Κύριε, έκανα λάθος. Με τη βοήθειά Σου θα το διορθώσω. Έρχομαι …