Θεία Κοινωνία, η τροφή της ψυχής!
«Θέλω, αλλά δεν μπορώ». «Καταλαβαίνω ότι αυτό είναι το σωστό, αλλά δεν έχω τη δύναμη να το κάνω». Φράσεις που σίγουρα έχουμε πει, έχουμε σκεφτεί ή έχουμε εκμυστηρευτεί στην προσευχή μας. Ο άνθρωπος δηλώνει την αδυναμία του, όταν κάποια στιγμή παίρνει την απόφαση να ακολουθήσει τον Χριστό. Ο εχθρός ισχυρός, αντιστέκεται – κοντράρει – στην πιο ωραία και φυσιολογική επιλογή ζωής.
Ο Χριστός απ’ την άλλη – φίλος και σύμμαχος του ανθρώπου – όχι μόνο συμπαραστέκεται στο «παιδί» Του, αλλά και του δίνει ολοκληρωμένη λύση «για να μπορεί», «για να νικήσει». «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον» (Ιωάν. στ’ 56). Προσφέρει κυριολεκτικά τον εαυτό Του. Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας – η Θεία Κοινωνία: ο Νικητής του θανάτου, ο Δημιουργός του κόσμου γίνεται ένα με το πλάσμα Του.
Θεία Κοινωνία, λοιπόν, για να μπορώ να τηρώ το θέλημά Του, για να μπορώ να πολεμώ τα ελαττώματά μου και να μεταβάλλομαι σε άνθρωπο αγάπης, σε άνθρωπο χαρούμενο. Κοινωνώ, για να κερδίσω την αιώνια ζωή: «Ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἔχει ζωὴν αἰώνιον» (Ιωάν. στ’ 54).
Φοβερή στιγμή πραγματικά να ενώνεται ο άπειρος Θεός με το πλάσμα Του. Φοβερή, παρότι ο ίδιος ο Δημιουργός θέλησε να «κρύβεται» πίσω απ’ την απλότητα και τη γλυκύτητα του άρτου και του οίνου. Κι αυτό, γιατί Εκείνος που θέλει πολύ να κοινωνάμε, θέλει να μας διευκολύνει.
Να μην αδιαφορήσουμε. Να κάνουμε ό,τι μπορούμε, ώστε προετοιμασμένοι κατάλληλα, να ανταποκριθούμε στο κάλεσμά Του.
Να σκεφτούμε, όσο το χωρά ο νους μας, τι γίνεται στο Μυστήριο αυτό. Αυθόρμητα θα έρθει τότε και η προσευχή, ο διάλογος μαζί Του. Να μοιραστούμε φόβους, δυσκολίες, χαρές αλλά και προσδοκίες, όνειρα για το μέλλον.
Σ’ αυτό το «ξαναφτιάξιμο» της σχέσης μας με τον Θεό, έχουμε στη διάθεσή μας και το τόσο γλυκό και φιλάνθρωπο Μυστήριο της Εξομολόγησης. Κι ενώ συμφιλιώνεσαι με τον Θεό, μην ξεχάσεις να συμφιλιωθείς και με τις εικόνες Του, τους ανθρώπους. Το ζήτησε Εκείνος ξεκάθαρα «Όταν προσφέρεις το δώρο σου στον ναό κι εκεί θυμηθείς πως ο αδελφός σου έχει κάτι εναντίον σου, άφησέ το εκεί, μπροστά στο θυσιαστήριο, πήγαινε να συμφιλιωθείς πρώτα με τον αδελφό σου και ύστερα πήγαινε να προσφέρεις το δώρο σου» (Ματθ. ε΄ 23-24). Πόσο μάλλον αν το δώρο που προσφέρεται πλέον είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και στο θυσιαστήριο θυσιάζεται ο Θεός μας.
Στο Μυστήριο αυτό, όμως, έντονη είναι και η συμμετοχή του σώματος. Εκείνο «πάει» την ψυχή στον ναό, για να μεταλάβει. Εκείνο γεύεται τη γλυκύτητα του «άρτου» και του «οίνου». Κι εκείνο συμμετέχει στην αλλαγή που γίνεται στον άνθρωπο. Στη γιορτή αυτή ταιριάζει να ‘ναι καθαρό και ξεκούραστο, για να συμμετέχει μ’ όλες του τις δυνάμεις. Η νηστεία, όχι μόνο μας θυμίζει ότι ετοιμαζόμαστε για κάτι ξεχωριστό, αλλά «περνά» και τα πρώτα χαλινάρια στο ατίθασο σώμα και την αδύναμη θέληση.
Σοφά η Εκκλησία μας τοποθετεί το Μυστήριο στο κέντρο της Θείας Λειτουργίας. Πρόσεξε – ειδικά τη μέρα που θα κοινωνήσεις – το περιεχόμενο των προσευχών που απευθύνουμε όλοι οι πιστοί στον Θεό μας. Ανοίγει η καρδιά μας. Προσευχόμαστε για τους άλλους, προσευχόμαστε για την ψυχή μας. Ζητάμε αυτά που πραγματικά έχουν αξία στη ζωή. Ζητάμε ό,τι μας εξασφαλίζει την αιωνιότητα.
Ο ιερέας με τη λαβίδα προσφέρει τον πολύτιμο Μαργαρίτη. Ό,τι πολυτιμότερο υπάρχει. Πρόσεξε! Άνοιξε καλά το στόμα. «Άνοιξε», όμως, καλά και την ψυχή να Τον δεχτείς.
Κοινώνησα, λες. Και μετά; Δεν μπορεί κανένας να προκαθορίσει τι ακριβώς θα φέρει η Θεία Κοινωνία στην καρδιά, στο μυαλό και στο σώμα του πιστού. Ένα είναι βέβαιο. Οι πειρασμοί κι οι δυσκολίες θα συνεχίσουν να υπάρχουν – συνήθως σφοδρότεροι – με μια διαφορά όμως τώρα. Αλλάζει ο τρόπος που εμείς στεκόμαστε απέναντί τους. Ακολουθεί αγώνας. Δεν τους αντιμετωπίζουμε όμως μόνοι μας. Τώρα μπορούμε να τους παλέψουμε. Ακόμα και η έλλειψη αγωνιστικής διάθεσης κι αυτή αλλάζει. Όπως σ’ όλα τα Μυστήρια της Εκκλησίας μας, η Χάρη του Θεού προσφέρεται πλούσια, εξαρτάται όμως από εμάς αν θα διατηρηθεί και αν θα φέρει το πολυπόθητο αποτέλεσμα. Δεν επιδρά μαγικά. Η αδύναμη ψυχή αναζωογονήθηκε, γιατί δέχτηκε την τροφή της. Πήρε τα «συστατικά» που χρειαζόταν για να ζήσει. Θα τα αξιοποιήσουμε; Ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε. Θα το κάνουμε; Θα γίνουμε οι ελεύθεροι άνθρωποι που θα «θέλουν» στη ζωή τους και θα «μπορούν»; Το μυστικό της επιτυχίας δεν είναι πια μυστικό. Είναι Εκείνος που προσφέρεται σε κάθε Θεία Λειτουργία στην Εκκλησία για τον καθένα από εμάς ξεχωριστά.