dimi_3789: SOS! Το δίλημμα της εβδομάδας: Την ημέρα της γιορτής της 28ης να πάω βόλτα με την παρέα ή να κάτσω να κοιμηθώ;
tasos_ekp: Το να πας στη γιορτή δεν παίζει;
_john11_: Προφανώς και θα βγεις με τα παιδιά. Τέτοιες ευκαιρίες δε χάνονται. “Άδραξε τη μέρα” που λέγαμε και στην έκθεση.
giwrgos_3: Ο άλλος ξεκίνησε τις «ξένες» γλώσσες. Κάτσε κοιμήσου. Και το απόγευμα κανονίζεις με την παρέα σου.
dimi_3789: Η αλήθεια είναι ότι θέλω να αξιοποιώ τον ελεύθερο χρόνο μου. Δε θα μου άρεσε δηλαδή να κοιμάμαι όλη μέρα. Με τα παιδιά που βγαίνω όμως δεν αισθάνομαι να περνάω αληθινά ωραία. Για να κάνουμε πλάκα οκ, αλλά μέχρι εκεί.
giwrgos_3: Μην αγχώνεσαι, θα κοιμηθώ εγώ για ‘σένα…
tasos_ekp: Μήπως λοιπόν να το ξανασκεφτείς για τη γιορτή;
dimi_3789: @ tasos_ekp, το σκέφτηκα. Αλλά πραγματικά δεν αξίζει. Είναι χάσιμο χρόνου. Δεν καταλαβαίνουν ότι κανείς δεν μπορεί να παρακολουθήσει;
_john11_: Τουλάχιστον μία ώρα σε μια καρέκλα και στο τέλος δε θα θυμάσαι και τίποτα. Βρες κάτι άλλο να κάνεις.
tasos_ekp: @ _john11_, αυτό έχει να κάνει και με την πρόθεση με την οποία πάει κανείς στη γιορτή. Επίσης, σίγουρα μπορεί να μην κρατάει το ενδιαφέρον σου σε όλη τη διάρκειά της, αλλά μην ξεχνάς και την ουσία της: Να θυμηθούμε την ιστορία της πατρίδας μας και να τιμήσουμε τους ανθρώπους που από αγάπη γι’ αυτήν αγωνίστηκαν, για να είμαστε ελεύθεροι.
dimi_3789: Εδώ δεν μπορώ να διαφωνήσω. Από τη λίγη ιστορία που μάθαμε, ο ηρωισμός και η αγάπη των προγόνων μας σπανίζει σήμερα.
dimi_3789: Τελικά δεν ξέρω τι θα κάνω. Ίσως πάω στη γιορτή, αλλά θα έχω και το κινητό καλού κακού.
tasos_ekp: Σκέψου και αυτό που είπες για τους φίλους σου. Ίσως θα έπρεπε όλοι μας να βρούμε φίλους αληθινούς. Που να έχουν τα χαρακτηριστικά των ηρώων του 1940, δηλαδή να πιστεύουν στον Θεό, να αγωνίζονται για την πίστη τους και να αγαπούν. Τότε σίγουρα η παρέα τους θα ήταν τέλεια και θα μας έκανε πραγματικά χαρούμενους!