Σήμερα θέλω να σου αφηγηθώ ένα περιστατικό που συνέβη πριν από κάποια χρόνια…
Κάποτε ένας ιερέας ταξίδευε προς την Καλαμάτα και έτυχε να σταματήσει το τρένο σ’ ένα χωριό, όπου δάκρυζε μια εικόνα. Και όπως συμβαίνει συνήθως, το βαγόνι του άδειασε από τον κόσμο που πήγε να δει το θαύμα. Μόνο ο ιερέας δε σηκώθηκε από τη θέση του. Τότε κάποιος επιβάτης τον κατηγόρησε: «Παππούλη, εσύ γιατί δε θα έρθεις να δεις το θαύμα; Δεν πιστεύεις;». Και ο ιερέας τού απάντησε με απλότητα: «Εγώ πιστεύω και γι’ αυτό δε μου κάνουν εντύπωση τα θαύματα. Εσύ δεν πιστεύεις! Και πήγες να δεις το θαύμα, για να πιστέψεις!».
Παράξενο, θα μου πεις. Να μείνει ο ιερέας αδιάφορος σε ένα θαύμα, ενώ όλοι έτρεξαν να το δουν… Ωστόσο, δεν ήταν μόνο οι επιβάτες εκείνου του τρένου που έτρεξαν να δουν το θαύμα. Σίγουρα πολλοί άνθρωποι ψάχνουν στη ζωή τους εντυπωσιακά γεγονότα, θαύματα, τα οποία προκαλούν την περιέργεια και το ενδιαφέρον, αφού είναι ασυνήθιστα. «Να δω ένα θαύμα», λένε, «για να πιστέψω». Και το θαύμα γίνεται! Αλλά είτε δεν το βλέπουμε, είτε το βλέπουμε, εντυπωσιαζόμαστε για κάποιο διάστημα, αλλά δεν προχωράμε πιο πέρα… Ενδεχομένως και αρκετοί από τους επιβάτες του τρένου, μετά από το θαύμα που είδαν, θα συνέχισαν κανονικά τη ζωή τους, χωρίς να την αλλάξουν στο παραμικρό, χωρίς να πλησιάσουν λίγο περισσότερο τον Θεό…
Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Όταν κάποιος μάς δείχνει με το δάχτυλό του το φεγγάρι, δεν είναι κρίμα εμείς να βλέπουμε το δάχτυλο και να μη βλέπουμε το φεγγάρι; Το ίδιο συμβαίνει και με το θαύμα. Το θαύμα μάς δείχνει τον Θεό. Δεν είναι κρίμα να μένουμε στο εντυπωσιακό στοιχείο ενός θαύματος και να μη βλέπουμε την παρουσία του Θεού; Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι (ίσως και εμείς) βλέπουν το θαύμα, αλλά δεν το αξιοποιούν…
Ο πιστός, όμως, δεν αναζητεί τα θαύματα του Θεού, αλλά τον ίδιο τον Θεό.
Οι – πραγματικά – πιστοί άνθρωποι δε στηρίζουν την πίστη τους στα θαύματα, διότι μια τέτοια πίστη είναι πολύ αδύναμη και πρόσκαιρη. Αυτό αναφέρει και ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: «Εμείς δεν έχουμε ανάγκη από ορατά σημεία, γιατί η πίστη επαρκεί να τα αντισταθμίσει όλα. Γιατί τα σημεία και τα θαύματα δε χρειάζονται για τους πιστούς, αλλά για τους άπιστους». Να, για ποιον λόγο εκείνος ο ιερέας δεν έτρεξε να δει το θαύμα. Όχι επειδή ήταν άπιστος, αλλά επειδή ήταν πάρα πολύ πιστός!
Να σου πω και κάτι τελευταίο; Και σήμερα γίνονται θαύματα που μπορεί ο καθένας μας να αντιληφθεί. Ίσως το μυαλό σου να τρέχει σε κάποια θαυμαστή θεραπεία ενός αρρώστου ή στην ανάσταση κάποιου νεκρού. Όχι. Αναφέρομαι σε κάτι ακόμα μεγαλύτερο: στο θαύμα που πραγματοποιείται μέσα στις ψυχές από τη χάρη και τη δύναμη του Θεού! Δυστυχώς τα θαύματα αυτά, ασύγκριτα μεγαλύτερα από κάθε άλλο, επειδή δεν εντυπωσιάζουν, περνούν συχνά απαρατήρητα. Ποιος σκέφτεται τις θαυμαστές μεταβολές που πραγματοποιεί ο Θεός μέσα στις ψυχές; Και το θαύμα αυτό συνεχίζεται. Και θα είναι το πιο σημαντικό γεγονός στην πορεία μας, αν το θαύμα αυτό πραγματοποιηθεί και στη ζωή μας!