Ο Δημοσθένης επρόκειτο να μιλήσει στην εκκλησία του Δήμου, δηλαδή τη βουλή της αρχαίας Αθήνας. Την προηγούμενη μέρα, ένας φίλος του τον συνάντησε να περπατά απορροφημένος στις σκέψεις του.
—Ασφαλώς θα σκέφτεσαι τι πρόκειται να πεις αύριο, του λέει ο φίλος του.
—Όχι, αποκρίθηκε ο μεγάλος ρήτορας, σκέφτομαι το αντίθετο: τι δεν πρέπει να πω.
«Η γλώσσα είναι φωτιά», γράφει ο Απόστολος Ιάκωβος (Ιάκ. γ’ 6).