Κάθε χρόνο, γνωστή εταιρία βασίζει τη διαφήμισή της στην αντίστροφη μέτρηση των ημερών για τα Χριστούγεννα. Τραγούδια, στολισμοί και λοιπά, σημαίνουν την έναρξη της γιορτινής περιόδου. Περνούν οι μέρες, λιγοστεύει η απόσταση από τα Χριστούγεννα!

Το ότι περνούν οι μέρες όμως, δε σημαίνει απαραίτητα ότι πλησιάζουμε και τον Χριστό!

Στο Ευαγγέλιο (Λουκ. η΄ 40-48) αναφέρεται ένα περιστατικό με μια αιμορροούσα, άρρωστη γυναίκα, που ήθελε να γνωρίσει τον Χριστό και να Του ζητήσει να τη θεραπεύσει. Όμως εκείνη τη στιγμή το πλήθος ήταν πολύ, όλοι ήθελαν να Τον πλησιάσουν, να έρθουν κοντά Του, να Τον γνωρίσουν. Πώς να Τον πλησιάσει;

Η γυναίκα εκείνη, με πολλή προσπάθεια, μπόρεσε τελικά και άγγιξε μονάχα την άκρη του χιτώνα Του και σταμάτησε αμέσως η αιμορραγία της! Ξαφνιάζεται, θα λέγαμε, ο Χριστός τότε. «Ποιος με άγγιξε;», ή αλλιώς, «Ποιος ήρθε τόσο κοντά μου;».

Ο Πέτρος και εκείνοι που ήταν δίπλα του παραξενεύτηκαν. «Διδάσκαλε, τα πλήθη είναι συνωστισμένα γύρω Σου και Σε συνθλίβουν και Εσύ λες «Ποιος με άγγιξε»; Κι όμως, ο Χριστός ήξερε πως κατί ξεχωριστό είχε γίνει, γιατί θεραπευτική δύναμη είχε βγει από μέσα Του.

Για σκέψου… Τόσοι άνθρωποι περιτριγύριζαν τον Χριστό, τόσοι και τόσοι Τον άγγιζαν, έπεφταν πάνω Του, κι όμως κανένας από αυτούς δεν ήταν πραγματικά κοντά Του. Μπορεί η αιμορροούσα να άγγιξε μόνο μια ακρούλα του χιτώνα του Χριστού, αλλά ήδη από πριν ήταν κοντά Του. Απλούστατα, γιατί και η καρδιά της ήταν στραμμένη προς Εκείνον. Είχε πίστη και ήξερε καλά μέσα της πως έστω το άγγιγμα αυτής της άκρης, θα ήταν αρκετό, για να θεραπευτεί. «Έχε θάρρος κόρη μου! Η πίστη σου σε έσωσε».

Πλησιάζουν, λοιπόν, τα Χριστούγεννα. Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε με τις οικογένειές μας και τους φίλους μας, θα πάρουμε και θα ανοίξουμε δώρα, θα φάμε. Όμως αυτά από μόνα τους θα τελειώσουν για τους περισσότερους. Γιατί το εορταστικό κλίμα θα σταματήσει, τα φαγητά θα τελειώσουν, τα λαμπάκια θα σβήσουν…

Εάν μέσα μας αισθανόμαστε κάτι παραπάνω, εάν έχουμε πει αυτό το μεγάλο «Ναι» στον Χριστό, ας μη μείνουμε σε αυτά.

Ας προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα της γυναίκας εκείνης και να ζήσουμε κοντά με τον Χριστό και πριν και μετά τα Χριστούγεννα. Όχι για μια – δυο μέρες, ούτε μέχρι να ξαναμπούν τα στολίδια στα κουτιά τους. Αλλά για όλη μας τη ζωή.