18 Ιανουαρίου 2022
Βγαίνω από τη στάση του Μετρό «Ευαγγελισμός» και ανηφορίζω προς την είσοδο του νοσοκομείου.
Λίγο πριν περάσω την κεντρική πύλη, ένας καλοντυμένος νεαρός με κουστούμι και γραβάτα μού δίνει ένα μικρό περιοδικό και με χαιρετά ευγενικά. Χωρίς να δώσω ιδιαίτερη σημασία, παίρνω το περιοδικό και συνεχίζω βιαστικός τον δρόμο μου για το δωμάτιο νοσηλείας της αδελφής μου. Μετά τους σχετικούς ελέγχους, είμαι πλέον δίπλα της. Κοιμάται και η νοσηλεύτρια μου προτείνει να μην την ξυπνήσω. Για να περάσει η ώρα ξεκινώ να διαβάζω το περιοδικό που κράταγα στα χέρια μου.
Αναφερόταν στην Αγία Γραφή. Έλεγε ότι μας αρκεί η μελέτη της για την εύρεση της Αλήθειας και ότι η Εκκλησία μετά τους Αποστόλους νόθεψε τη διδασκαλία του Χριστού. Αλήθεια! Πόσο σημαντική λέξη η… Αλήθεια, σκέφτηκα.
Μιλούσε για την Πίστη. Έλεγε ότι μας αρκεί, για να σωθούμε και για να ζήσουμε με τους Δίκαιους στην μετά θάνατον ζωή και ότι, εφόσον μας αρκεί η Πίστη για να σωθούμε, δεν έχουν λόγο ύπαρξης τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Η Πίστη! Πόσο σημαντική έννοια και πόσο μου λείπει!
Μιλούσε για την Παναγία, τους Αγίους και τις εικόνες τους. «Πρόσωπα σεβαστά» τα χαρακτήριζε αλλά που δεν χρειαζόμαστε τη βοήθειά τους στον καθημερινό μας αγώνα, αφού μπορούμε να αναφερόμαστε κατευθείαν στον Θεό.
Η αλήθεια είναι ότι κάπως με πήρε η ώρα διαβάζοντας αυτό το περιοδικό. Κοίταξα λίγο την αδελφή μου και θυμήθηκα ότι ήταν πολύ άσχημο που σήμερα στην γιορτή της ήταν σε ένα κρεβάτι νοσοκομείου. Μπορεί να τη φωνάζαμε Νάνσυ από μικρή, αλλά είχε το όνομα του αγίου Αθανασίου. Θυμήθηκα ένα βιβλίο της αίθουσας με τον τίτλο «ο μαχητής της Αλήθειας».
Αλήθεια, πόσο σημαντική λέξη η… Αλήθεια, ξανασκέφτηκα! Χρειάστηκαν μάχες και άνθρωποι άγιοι να θυσιάσουν και τη ζωή τους ακόμη, για να κρατηθεί και να φτάσει ως εμάς. Έγιναν σύνοδοι, για να ερμηνευτούν δύσκολα σημεία των Γραφών και για να λυθούν διαφωνίες ακόμα και μεταξύ αγίων και φωτισμένων ανθρώπων. Για να μπορούμε σήμερα να έχουμε την Αγία Γραφή αλλά και την Ιερή Παράδοση που μας διασφαλίζει τη σωστή ερμηνεία της.
Η Πίστη μόνη της αρκεί; Δε γράφει κάπου στην Καινή Διαθήκη ότι η Πίστη χωρίς έργα είναι νεκρή; Και πώς θα ενισχυθεί αυτή η Πίστη; Κάθε φορά που συμμετέχω στη Θεία Λειτουργία και ειδικά όταν κοινωνώ, κάθε φορά που εξομολογούμαι, αισθάνομαι πιο δυνατός στην Πίστη.
Ή κάθε φορά που μπαίνω στον Ναό ή ακόμα και στα εκκλησάκια, σαν αυτό στο προαύλιο του νοσοκομείου, πόση δύναμη παίρνω όταν βλέπω γύρω μου και προσκυνώ όλα αυτά τα πρόσωπα που αγωνίστηκαν και τα κατάφεραν και τώρα ικετεύουν τον Θεό να τα καταφέρω κι εγώ. Δεν είναι μόνο «σεβαστά πρόσωπα», είναι αγαπημένα μου πρόσωπα που μου συμπαραστέκονται και με βοηθούν να γνωρίσω περισσότερο τον Θεό.
Έχω πολλά ακόμα να μάθω και να ζήσω, σκέφτηκα. Έχω δρόμο, για να βρω την Αλήθεια, έχω πολλά να ρωτήσω, αλλά έχω και ανθρώπους να εμπιστευτώ, έχω την Εκκλησία, το Κατηχητικό, την Αγία Γραφή, τα Μυστήρια της Εκκλησίας, την προσευχή, τη ζωή των Αγίων, τη λογική μου. Και όταν βρω την Αλήθεια, έχω και άλλους ανθρώπους, για να τη μεταφέρω, χωρίς να πιέσω ή να εκμεταλλευτώ τις δυσκολίες τους. Σαν τον Μέγα Αθανάσιο, σκέφτηκα, και μου δημιουργήθηκε η ανάγκη να ξαναδιαβάσω το βιβλίο που αναφέρεται στη ζωή του.