Πολύ συχνά ακούμε αυτή την ερώτηση, ακόμα κι αν δεν παρακολουθούμε κάποιο άθλημα. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, με πολλή αγωνία ψάχνουν απάντηση σε αυτή την ερώτηση, είτε γιατί έχουν παίξει στοίχημα και φοβούνται μη χάσουν τα χρήματα τους, είτε γιατί τους έχει γίνει πια συνήθεια να ψάχνουν τα σκορ των αγώνων.
Άλλοι άνθρωποι δε μετράνε σκορ, αλλά επαναλήψεις ασκήσεων, θερμίδες, κιλά. Σίγουρα το να έχει κανείς ένα υγιές και δυνατό σώμα είναι σημαντικό, αλλά μόνο έτσι αποκτιέται;
Τελικά, τι είναι ο αθλητισμός; Το να παρακολουθώ έναν επαγγελματία στην τηλεόραση ή να ασχολούμαι εγώ ο ίδιος με ένα άθλημα; Το να παλεύω να βελτιώσω την εικόνα μου ή να γυμνάζομαι, για να είμαι υγιής; Στην εποχή που ζούμε προβάλλονται πολύ οι αθλητές με τα κατορθώματά τους, τα ρεκόρ τους, τα πολλά εκατομμύρια ευρώ που αποκτούν από χορηγούς και πολύ λιγότερο προβάλλεται ο αθλητισμός ως γνήσια ψυχαγωγία, ως ένα μέσο για άσκηση, κοινωνικοποίηση και αποφόρτιση.
Στο Κατηχητικό Σχολείο ο αθλητισμός παίρνει τη δεύτερη μορφή του. Αθλούμαστε, μαθαίνουμε να συνεργαζόμαστε, μαθαίνουμε να χαιρόμαστε τη νίκη χωρίς να μειώνουμε τους αντιπάλους, αλλά και να αποδεχόμαστε την ήττα χωρίς στενοχώριες.
Ως χριστιανοί, όμως, δεν έχουμε μόνο το σώμα μας να γυμνάσουμε, αλλά και την ψυχή μας.
Με τον καθημερινό μας αγώνα, με τη συμμετοχή στα Μυστήρια της Εκκλησίας και τη μελέτη του θείου Λόγου, μαθαίνουμε να οδηγούμε την ψυχή μας προς το καλό, προς τον Θεό, και μακριά από πάθη και αμαρτίες.
Ο αθλητισμός δεν είναι κάτι κακό ούτε κάτι καλό. Είναι ένα εργαλείο που οφείλουμε να χρησιμοποιούμε σωστά. Είναι ένα δώρο του Θεού με προοπτική τη σωτηρία μας.