Μπροστά στον θρόνο τοῦ Θεοῦ, τ’ Οὐράνιου Πατέρα,

τρεῖς ἄγγελοι ὁλόφωτοι σταθῆκαν μία μέρα·

κι εὐθύς τότε ἀκούσανε τη θεία Του φωνή:

«ὅ,τι πολυτιμότερο να φέρετε ἀπ’ τη γῆ».

Ὁ πρῶτος ἄγγελος κρατεῖ στα χέρια του σταγόνα, ἀπό ἱδρώτα γεωργοῦ πού σπέρνει μές στο χῶμα·

«μαργαριτάρι ὁλόλαμπρο, σπουδαῖο και μεγάλο,

μά πιο πολύτιμο στη γῆ ὑπάρχει κάτι ἄλλο»!

Ὁ δεύτερος, τοῦ μάρτυρα μια στάλα μεταφέρει, θυσίας αἷμα, ζηλευτό, προς τον Θεό προσφέρει· «ρουμπίνι σπάνιο αὐτό πού φέρνεις σέ Ἐμένα,

μά ὑπάρχει κάτι ἀνώτερο, στον κόσμο μόνο ἕνα»!

Ὁ τρίτος, ψάχνοντας πολύ, σ’ ἕνα ξωκλήσι μπαίνει· ἕνας πιστός με συντριβή, συγχώρηση προσμένει.

Γονατιστός ὁμολογεῖ μπροστά στο πετραχήλι,

το δάκρυ του κυλᾶ στη γῆ, «ἐλέησον» στα χείλη.

Το δάκρυ παίρνει ὁ ἄγγελος και στον Θεό κομίζει. Κι ἀπ’ ὅσα ὥς τώρα φέρανε, ἐτοῦτο ξεχωρίζει· «διαμάντι ἀνεκτίμητο εἶναι αὐτό το δάκρυ,

τίποτα πιο πολύτιμο στον κόσμο ἀπ’ ἄκρη σ’ ἄκρη»!

Τῆς μετανοίας τοῦ πιστοῦ ἡ ἀξία εἶναι μεγάλη, ἐκείνη στον Παράδεισο τον ἄνθρωπο θα βάλει.

Σάν τον ληστή το «μνήσθητι» κι ἐγώ να ψιθυρίσω,

κοντά Σου, Κύριε, ξανά, χαρούμενος να ζήσω. (2)

Άκουσε το παραπάνω τραγούδι πιο κάτω.