Ας φανταστούμε την ανθρώπινη ύπαρξη ως ένα βιβλίο. Πολλοί άνθρωποι θεωρούν την παρούσα ζωή ως το κυρίως θέμα, το βασικό κείμενο, ενώ τη μέλλουσα – αν όντως πιστεύουν ότι υπάρχει η μέλλουσα ζωή – τη θεωρούν το πολύ ως ένα παράρτημα αυτού του βιβλίου. Γι’ αυτούς, η στιγμή του θανάτου υποδηλώνει το τέλος του βιβλίου.
Η χριστιανική θεώρηση, όμως, είναι ακριβώς η αντίθετη. Η παρούσα ζωή δεν είναι στην πραγματικότητα παρά ο πρόλογος, η εισαγωγή, ενώ η μέλλουσα ζωή είναι αυτή που αποτελεί το κυρίως θέμα και τον επίλογο. Η στιγμή του θανάτου είναι μόλις η αρχή του πρώτου κεφαλαίου του κυρίως θέματος, της αιώνιας ζωής.
Είναι γνωστό επίσης, ότι σε κάθε βιβλίο ο πρόλογος είναι πολύ σημαντικός, γιατί μας προδιαθέτει για ό,τι θα ακολουθήσει. Αν είναι καλογραμμένος, ο αναγνώστης ανυπομονεί να φτάσει και να απολαύσει τις επόμενες σελίδες.
Ας φροντίσουμε, λοιπόν, ο πρόλογος του δικού μας βιβλίου, δηλαδή η παρούσα ζωή μας, να γράφεται με ωραία, καθαρά γράμματα και να γεμίζει με ζωντανές εικόνες από τη ζωή μας κοντά στον Χριστό. Να έχει καλό περιεχόμενο.
Τότε και η συνέχεια του βιβλίου, δηλαδή η συνέχεια της ζωής μας στην αιωνιότητα, θα είναι τόσο όμορφη που, τώρα που βρισκόμαστε στον πρόλογό της, μπορούμε ίσως να τη φανταστούμε από τη διαβεβαίωση που μας δίνει ο απόστολος Παύλος: «…ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἡτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α’ Κορ. β’ 9). Δηλαδή «…μάτι δεν είδε και αυτί δεν άκουσε και νους ανθρώπου δε φαντάστηκε, αυτά που ετοίμασε ο Θεός για εκείνους που Τον αγαπούν».