Ήταν καλοκαίρι του 1771. Στην Αθήνα, κάποιος Οθωμανός κατήγγειλε στον κατή (Tούρκο δικαστή) τον Μιχάλη Μπακνανά, ένα χριστιανόπουλο, παιδί κάποιου μανάβη.
Ο Μιχάλης πίστευε φλογερά στον Χριστό και Τον κήρυττε στους άλλους. Αυτό έφτανε, για να τον στείλουν οι Τούρκοι στον θάνατο, ως εχθρό του Μωάμεθ.
Ο κατής τον έκλεισε τριάντα μέρες στη φυλακή. Με απειλές και καλοπιάσματα πάσχιζε να τον κάνει να αρνηθεί τον Χριστό. Αλλά το γενναίο παλικάρι έμεινε ακλόνητο στην πίστη του.
Είδε κι απόειδε ο κατής, προστάζει τον δήμιο να βγάλει το σπαθί του, για να τελειώνουν. Ο δήμιος, για να φοβίσει περισσότερο τον Μιχάλη, τον τρυπά λίγο με το σπαθί και το αίμα αρχίζει να τρέχει.
Όμως, ο Μιχάλης όχι μόνο δεν τρομάζει, αλλά φωνάζει στον δήμιο:
— Χτύπα καλά! Για την πίστη! Είμαι και μένω χριστιανός!
Τώρα, σε μια πλάκα από τους στύλους του Ολυμπίου Διός, σώζεται μισοσβησμένη η επιγραφή: «1771, Ιουλίου 9, απεκεφαλίσθη ο Μπακνανάς Μιχάλης».