«…Φαντάσου νά ζεῖς σέ ἕνα περιβάλλον ὅπου ἡ ἔντονη δυσοσμία ἀπό τό ἀνύπαρκτο άποχετευτικό σύστημα σοῦ κόβει τήν ἀνάσα, ἐνῶ γιά νά κινηθεῖς μέσα στά στενὰ τοῦ συνοικισμοῦ ποὺ ζεῖς, θά πρέπει νά βυθίσεις σέ κάθε παντός νερά. Φαντάσου να μαγειρεύεις, να τρῶς, να προσπαθεῖς νὰ ξεκουραστεῖς ἀπό τὸν ἡμερήσιο κάματο για το καθημερινό σου ψωμί καὶ νὰ σε πνίγει ἡ ​​ἀνυπόφορη οσμή τῶν σκουπιδιών και τῶν λυμάτων. Φαντάσου τό φτωχικό νοικοκυριό σου μέσα σε μια χωματερή με τόνους σκουπιδιῶν να σε περιβάλλει τα κάθε λογῆς σκουπίδια νὰ ἀποτελοῦν τὸν κῆπο σου… 

Φαντάσου νά ζεῖς σὲ ἕνα παράπηγμα ἀπό σκουριασμένες λαμαρίνες καί νά καίει ὁ ἥλιος ἀπό πάνω το καλοκαίρι ἤ νά βρέχει κατακλυσμιαία τον χειμώνα. Προσπάθησε  να κοιμηθεῖς ἤ να ξεκουραστεῖς, ἄν μπορέσεις, πάνω στα βρώμικα στρωσίδια κατάχαμα. Ἀνατριχιάζεις μέ τίς κατσαρίδες καί φοβάσαι τά ποντίκια καί τούς ἀρουραίους;

Μήν κάνεις το λάθος καί ζητήσεις σαπούνι, θα σε κοιτοῦν ὅλοι περίεργα… Φαντάσου να θέλεις να πλυθεῖς, να κάνεις ἕνα ντούζ, γιατί στάζεις ἀπό τὸν ἰδρώτα, καί ἡ μόνη ἐπιλογή πού ἔχεις εἶναι νὰ πᾶς στην κοινοτική βρύση να γεμίσεις. νερό καί νὰ πλυθεῖς στόν «δρόμο». Καί νὰ σκεφτεῖς ὅτι εἶσαι καί πολύτυχερός· δὲν σοῦ ἔχουν κόψει οἱ ἀντάρτες στὸν πόλεμο τα χέρια ή τα πόδια και κατοικείς τουλάχιστον σε ένα από τα 754 πανάθλια παραπήγματα που στεγάζουν 2.622 νοικοκυριά. Μήν ζητάς πολυτέλειες, σε παρακαλώ.

Εἶσαι παιδί καὶ πᾶς σὲ ἕνα ἀπὸ τα δύο δημοτικά σχολεία που ἄνοιξαν πρόσφατα στον συνοικισμό; Εἶσαι πραγματικά άρχοντόπουλο. Πόσα παιδιά θα σε ζήλευαν! Μην κοιτᾶς ποὺ οἱ αἴθουσες εἶναι χειρότερες κι από κελιά φυλακής, βρώμικες καί σκοτεινές κι ή δυσοσμία ἀπὸ τὰ γειτονικά λύματα σε διαπερνά. Φαντάσου ὅτι ὁσφραίνεσαι το έντονα διαπεραστικό ἄρωμα ἑνός τροπικοῦ λουλουδιοῦ. Αὐτός εἶναι ἄλλωστε ὁ χῶρος πού ζεῖς, ἀκόμα δέν τόν συνήθισες; Καταλαβαίνω ὅτι σε δυσκολεύει να πηδᾶς τήν μάντρα γιὰ νὰ μπεῖς στο σχολείο σου. Τί να κάνουμε ὅμως; Ξέχασες πόσοι συμμαθητές σου πνίγηκαν πέρυσι τον χειμώνα ὅταν πλημμύρισε τὸ George Brook, πού διασχίζει τόν συνοικισμό, καί μπῆκαν τά βρωμόνερα μέσα στίς τάξεις; Ξέρεις πόσο τυχερός εἶσαι πού ζεῖς ἀκόμα; 

Σκέψου ὅτι αὐτό τό προνόμιο το στερεῖται ἕνα στα τέσσερα γειτονοπουλά σου.

… Ὅταν θα μεγαλώσεις λίγο, κι ἄν προλάβεις φυσικά, θά μπορεῖς νὰ παίζεις μὲ τὰ ἄλλα μεγάλα παιδιά στο τεράστιο χωμάτινο γήπεδο στην απέναντι ὄχθη τοῦ ποταμού.

Ξύπνησες ξαφνικά, σαν από ἐφιάλτη; Τρόμαξες; Σκέφτηκες, ὅταν ἠρέμησες, ὅτι ὅλα ἦταν ἕνα κακό όνειρο; Παραξενεύτηκες με τὸ τί ἀκραία σενάρια φτιάχνει το ὑποσυνείδητο τοῦ ἀνθρώπου ὅταν κοιμάται; Καλωσήλθες στον ζωντανό ἐφιάλτη τοῦ Κρουμπί στην πρωτεύουσα Φριτάουν τῆς Σιέρρα Λεόνε. Ο παραπάνω έφιάλτης εἶναι ἡ ἐφιαλτική καθημε ρινότητα 11.000 ανθρώπων και ὄχι μόνο.

Βοήθησε τον πατέρα Θεμιστοκλῆ να μετατρέψει τὸν ἐφιάλτη σε ἕνα γαλήνιο ὄνειρο. Μέ τήν δική σου μικρή ή μεγαλύτερη βοήθεια μπορεῖ κάτι ν ̓ ἀρχίσει ν ̓ ἀλλάζει. Πρόσφερε τουλάχιστον στα παιδιά τήν δυνατότητα να μορφωθούν μέ ἀξιοπρέπεια. Δῶσ’ τούς μιά όαση χαρᾶς κι ἐλπίδας μέσα στόν ἐφιάλτη πού ζοῦν. Βοήθησε νὰ ἀναλάβει ἡ Ὀρθόδοξη Ιεραποστολή το πιο ὑποβαθμισμένο σχολεῖο τοῦ συνοικισμοῦ, τὸ Δημοτικό Σχολείο FAWE. Βοήθησε να το μεταμορφώσουμε ὅλοι μαζί, να δώσουμε τουλάχιστον στα παιδιά τήν ἐλπίδα ὅτι κάτι μπορεῖ ν ̓ ἀλλάξει…».

Ιωάννης Μ. Περράκης