Από άκρη σε άκρη του μετώπου μας στη Βόρειο Ήπειρο κυριαρχεί βαθύτατη πίστη προς τον Θεό. Επικρατεί αδιάσειστη ελπίδα στη βοήθεια προς τον ιερό μας αγώνα.
Αναπέμπονται από όλους, αξιωματικούς και οπλίτες, ικετήριες προσευχές πριν από κάθε μάχη και ευχαριστήριοι ύμνοι μετά από κάθε νίκη. Πορευόμασταν κάπου στο μέτωπο. Ήταν σκοτεινή και βροχερή νύχτα και η φάλαγγα πορευόταν σιγανά. Όλοι ήταν κατάκοποι. Έδωσα το σύνθημα με τους αξιωματικούς μου και αρχίσαμε να ψάλλουμε τον Ακάθιστο Ύμνο. Ολόκληρη η φάλαγγα ζωογονήθηκε αμέσως και ο Ύμνος προς την Υπέρμαχο Στρατηγό αντήχησε μέσα στη νύχτα, με τις φωνές να πάλλονται από ιερό ενθουσιασμό και συγκίνηση. Είναι εξαιρετικός ο σεβασμός που αποδίδεται από όλους μας προς την Θεοτόκο.
Η φράση «μας βοηθά η πληγωμένη Παναγία μας», έχει ειπωθεί χιλιάδες φορές μέχρι σήμερα και στις ψυχές μας υπάρχει ακράδαντα η πεποίθηση ότι ο εχθρός θα συντριβεί τελικά χάριν της βοήθειας από την Παναγία μας.
Είναι άπειρα μέχρι σήμερα τα παραδείγματα των υπερφυσικών παρεμβάσεων στον αγώνα μας. Από τις 1.000 οβίδες του εχθρικού πυροβολικού, οι 500 δεν εκρήγνυνται, πέφτουν ανάμεσα σε 2, 3, 5, 10 αξιωματικούς ή οπλίτες και δεν τραυματίζουν κανέναν! Οβίδα βαρέως πυροβολικού, αφού τρύπησε την στέγη ενός σταθμού τραυματιοφορέων, έπεσε μέσα στην αίθουσα όπου νοσηλεύονταν 15 τραυματίες και δεν εξερράγη! Άλλη όμοια έπεσε έξω από την κωνική σκηνή του διοικητή του Συντάγματός μας, εντός της οποίας διέμενε αυτός και άλλοι 5 ανώτεροι αξιωματικοί συσκεπτόμενοι, και δεν εξερράγη! Τη στιγμή που μου το μετέδωσε αυτό τηλεφωνικά, του απάντησα ότι τους βοήθησε η Παναγία μας. Μου αποκρίθηκε: «Ας είναι δοξασμένο το όνομά της.»
(Επιστολή από ανώτερο αξιωματικό)