Έντονη πάλι κουβέντα έχει ξεκινήσει τις τελευταίες μέρες, για το ποιο είναι το καταλληλότερο τραγούδι που θα μας εκπροσωπήσει στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό τραγουδιού που θα γίνει σε λίγους μήνες.
Ποια στοιχεία θα πρέπει, άραγε, να διαθέτει; Ελληνικό ή ξένο στίχο; Να είναι μπαλάντα ή να είναι πιο δυναμικό; Να θυμίζει Ελλάδα ή να είναι κάτι πιο ουδέτερο; Χρειάζεται να είναι πρωτότυπο ή μια επιτρεπόμενη αντιγραφή ενός ήδη επιτυχημένου τραγουδιού θα διασφάλιζε μεγαλύτερη επιτυχία; Και όλα αυτά, για να μας εξασφαλίσει μια όσο το δυνατόν καλύτερη θέση την ημέρα του μεγάλου τελικού. Για να διαφημιστεί και να δοξαστεί η Ελλάδα…
Δίνουμε, όμως, πάντοτε την ίδια βαρύτητα σε ό,τι αφορά την εκπροσώπηση; Πριν μερικά χρόνια ο καθένας μας πήρε με το βάπτισμά του την ιδιότητα του χριστιανού και το όνομα ενός αγίου της Εκκλησίας μας. Προσπαθούμε, λοιπόν, να εκπροσωπούμε επάξια το πρόσωπο εκείνο του οποίου το όνομα φέρουμε; Είμαστε μόνο κατ’όνομα χριστιανοί ή με τη ζωή και το παράδειγμά μας δηλώνουμε κάθε στιγμή ότι είμαστε πραγματικοί μαθητές του Χριστού;
Άραγε, θα ήταν περήφανοι οι Άγιοι με τη ζωή των σημερινών… συνονόματών τους; Θα έβρισκαν ανθρώπους που προσπαθούν να βαδίσουν στα χνάρια που εκείνοι πρώτοι χάραξαν προς τον ουρανό; Ανθρώπους που αντιγράφουν τη ζωή τους, για να απολαύσουν και τούτη την πρόσκαιρη ζωή αλλά και τις χαρές του Παραδείσου;
Η, όσο το δυνατόν, επάξια αυτή εκπροσώπηση φέρνει τιμές και βραβεία που δεν μπορούν ανθρωπίνως να περιγραφούν και πλήρως να κατανοηθούν.
Ας προετοιμάζουμε καθημερινά τον εαυτό μας, λοιπόν, ώστε να γινόμαστε μιμητές των Αγίων.
Ας μην ξεχνάμε, μάλιστα, ότι διορθώνοντας και βελτιώνοντας ο καθένας τον εαυτό του, όντως προοδεύει και διαφημίζεται αυτός ο τόπος.