– Έμαθες τι έγινε με τον Παναγιώτη και τον Χρήστο;
– Όχι, τι; Πάλι αποβολή πήραν;
– Όχι, μάλωσαν και έχουν να μιλήσουν μία εβδομάδα.
– Αποκλείεται! Αυτοί ήταν κολλητοί. Πώς έγινε αυτό;
– Η ομάδα που υποστηρίζει ο Παναγιώτης νίκησε με 6-0 την ομάδα που υποστηρίζει ο Χρήστος.
– Α, κατάλαβα. Θα άρχισε τα γνωστά που λέει για τις ομάδες.
– Ναι, έφτασε να βρίζει άσχημα τον Χρήστο και την ομάδα του. Ο Χρήστος αντέδρασε και πιάστηκαν στα χέρια.
– Γνωστή η κόντρα για τις ομαδες αλλά όχι και να χαλάσει μια φιλία χρόνων μέσα σε λίγα λεπτά.
– Αυτό συμβαίνει όταν δεν υπάρχουν γερά δεσμά σε μια φιλία. Μας τα έλεγε ο κ. Γιάννης στο Κατηχητικό, αλλά μου φαινόταν υπερβολικός.
– Δηλαδή, τι σας είπε;
– Ότι η παρέα με τη φιλία δεν είναι το ίδιο. Παρέα είναι εύκολο να κάνεις με πολλούς αλλά φιλία όχι.
– Δεν καταλαβαίνω τη διαφορά.
– Άκου, η φιλία είναι κάτι πιο σπουδαίο. Περιέχει μέσα της τη θυσία, την αγάπη χωρίς αντάλλαγμα και κυρίως τον Χριστό. Αν δεν έχει ως βάση τον Χριστό… έχει ημερομηνία λήξης.
Εξάλλου, αν κάποιος δεν έχει ζωντανή σχέση με τον Θεό και δεν έχει μάθει να βάζει τον εαυτό του στην άκρη, δε θα το κάνει ούτε για τον φίλο του, κι ας τον γνωρίζει χρόνια ολόκληρα. Τρανταχτό παράδειγμα ο Παναγιώτης με τον Χρήστο που, για μια ομάδα, από αχώριστοι “φίλοι”, πλέον δε μιλιούνται. Είναι δύσκολο ζήτημα η επιλογή των φίλων. Των αληθινών φίλων.
– Με έβαλες σε σκέψεις με αυτά που είπες. Άραγε, εγώ τι φίλους έχω; Αληθινούς ή… με ημερομηνία λήξης;