«Λόγια αγάπης να της λες…
Εγώ από όλα, τη δική σου αγάπη προτιμώ και τίποτε δε μου είναι τόσο οδυνηρό, όσο το να βρεθώ σε διάσταση μαζί σου.
Κι αν όλα τα χάσω, …κι αν στους φοβερότερους βρεθώ κινδύνους, ο,τιδήποτε κι αν πάθω, όλα μου είναι υποφερτά, όσο εσύ είσαι καλά.
Και τα παιδιά τότε μου είναι περιπόθητα, εφόσον εσύ με συμπαθείς… Όλα δικά σου είναι κι εγώ δικός σου είμαι, κορίτσι μου. Αυτό με συμβουλεύει ο Παύλος, λέγοντας ότι ο άνδρας δεν εξουσιάζει το σώμα του, αλλά η γυναίκα του. Κι αν δεν έχω εγώ εξουσία στο σώμα μου, αλλά εσύ, πόσο μάλλον δικά σου είναι τα χρήματα…
Ποτέ να μη μιλάς με πεζό τρόπο, αλλά με φιλοφροσύνη, με τιμή, με αγάπη πολλή. Να την τιμάς και δε θα βρεθεί στην ανάγκη να ζητήσει την τιμή από άλλους… Να την προτιμάς από όλους για όλα, για την ομορφιά, για τη σύνεσή της και να την επαινείς. Να κάνεις φανερό ότι σ’ αρέσει η συντροφιά της και ότι προτιμάς να μένεις στο σπίτι, για να ΄σαι μαζί της, από το να βγαίνεις στην αγορά. Από όλους τους φίλους να την προτιμάς και από τα παιδιά που σου χάρισε ακόμα, κι αυτά εξαιτίας της να τα αγαπάς».
(Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Υπόμνημα εις την «προς Εφεσίους» επιστολήν)