Ο άγιος ιερομάρτυς Βλάσιος

Ασκούσε την ιατρική τέχνη και με τη χάρη του Θεού θεράπευε διάφορες αρρώστιες των ανθρώπων και των ζώων και, ιδιαίτερα, των νηπίων. Θεράπευε φτωχούς ασθενείς χωρίς ποτέ να αποκομίσει κέρδος. Κάποιες φορές η θεραπεία γινόταν με τρόπο θαυματουργικό, καθώς ο Κύριος τον είχε αξιώσει με το χάρισμα να επιτελεί θαύματα. Λέγεται ότι ζούσε σε μία σπηλιά ενός βουνού ανάμεσα σε άγρια ζώα, τα οποία ωστόσο δεν τον πείραζαν. Όταν χήρεψε ο επισκοπικός θρόνος της Σεβάστειας, τον εξέλεξαν παμψηφεί επίσκοπο. Επί Λικινίου (308-323 μ.Χ.) ο ειδωλολάτρης ηγεμόνας Αγρικόλας, που δίωκε τους χριστιανούς, διέταξε τη σύλληψη του Βλασίου. Όταν ο Άγιος παρουσιάστηκε μπροστά στον Αγρικόλα, με θάρρος ομολόγησε την πίστη του στον Χριστό. Οργισμένος ο ηγεμόνας έδωσε εντολή να βασανίσουν ανελέητα τον Άγιο. Αφού υπέμεινε πολλά βασανιστήρια, ο Βλάσιος οδηγήθηκε στη φυλακή. Έπειτα οι διώκτες του αποφάσισαν να τον ρίξουν σε μια λίμνη, όμως ο Άγιος σώθηκε με θεία επέμβαση. Τελικά, οι ειδωλολάτρες αποκεφάλισαν τον Άγιο το 316 μ.Χ. Μαζί με τον Άγιο είχαν μαρτυρικό θάνατο και επτά γυναίκες που παρακολουθούσαν από κοντά το μαρτύριό του και έριξαν στη λίμνη τα είδωλα των θεών όταν τις ανάγκασε ο χριστιανομάχος τύραννος να τα προσκυνήσουν. Μαρτυρικό θάνατο βρήκαν και τα δύο παιδιά της μιας από τις επτά γυναίκες, που τα έκλεισαν στη φυλακή μαζί με τον Άγιο. Θεωρείται προστάτης των ποιμένων.

Ἀπολυτίκιον

Καὶ τρόπων μέτοχος, καὶ θρόνων διάδοχος, τῶν Ἀποστόλων γενόμενος, τὴν πρᾶξιν εὗρες θεόπνευστε, εἰς θεωρίας ἐπίβασιν, διὰ τοῦτο τὸν λόγον τῆς ἀληθείας ὀρθοτομῶν, καὶ τῇ πίστει ἐνήθλησας μέχρις αἵματος, Ἱερομάρτυς Βλάσιε. Πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Φερωνύμως βλαστήσας ὡς δένδρον εὔκαρπον, Ἱεράρχα Κυρίου Βλάσιε ἔνδοξε, μαρτυρίου τοὺς καρποὺς κόσμῳ προήγαγες, καὶ θαυμάτων δωρεάς, ἀναβλύζεις δαψιλῶς, ὡς θεῖος Ἱερομάρτυς, τοῖς καταφεύγουσι Πάτερ, τῇ ἀντιλήψει τῆς πρεσβείας σου.