Έζησε κατά το τέλος του 3ου αιώνα μ.Χ., όταν η ειδωλολατρία βλέποντας τη θριαμβευτική πορεία του χριστιανισμού προσπάθησε μέσω του Διοκλητιανού να του καταφέρει θανάσιμο χτύπημα. Η καταγωγή της ήταν από την Παλαιστίνη, από εύπορη και ευσεβή οικογένεια και ο πατέρας της λεγόταν Ευτόλμιος. Από πολύ νωρίς γνώρισε την ορθόδοξη αλήθεια. Βαφτίστηκε από τον επίσκοπο Ευθάλιο σε ηλικία πέντε ετών, προχώρησε θαυμάσια στη γνώση της χριστιανικής κατήχησης, ταυτόχρονα όμως ανθούσε και καρποφορούσε στην ευαγγελική πράξη πλουτίζοντας την ψυχή της με βαθιά πίστη. Κατά τη διάρκεια του βίου της οι γονείς της στάθηκαν στο πλευρό της ενισχύοντας το φρόνημα και την πίστη της.

Κόρη ακόμα απαλή, είχε μεγάλη κλίση στο να κάνει ελεημοσύνες, υπηρετούσε δε και την αλήθεια του Χριστού καλλιεργώντας συναναστροφές με κόρες ειδωλολατρών, από τις οποίες κατόρθωνε να ελκύει αρκετές στη χριστιανική πίστη. Για το λόγο αυτό καταγγέλθηκε στον εξοργισμένο ανθύπατο Ουλοσιανό, ο οποίος τη συνέλαβε και εν μέσω απειλών την πίεζε να αλλαξοπιστήσει. Η Αγία δεν αρνήθηκε την πίστη της, γι’ αυτό και ο Ουλοσιανός μεταχειρίστηκε πάμπολλα μέσα για να την αποσπάσει από την αγία μας θρησκεία. Στην αρχή τη μαστίγωσαν τόσο ωμά, ώστε αίματα έτρεχαν από τη μύτη και το στόμα της. Στη συνέχεια, άρχισαν να τρυπούν το κεφάλι της με πυρακτωμένα σουβλιά. Κι όταν είδε ότι συνέχισε να ομολογεί ότι είναι χριστιανή, διέταξε το θάνατό της. Έτσι, αφού η αγία Ακυλίνη, αν και καταπληγωμένη, ομολόγησε για άλλη μια φορά το όνομα του Χριστού, την αποκεφάλισαν χωρίς να εννοούν ότι η ειδωλολατρία δε νικά κατ’ αυτόν τον τρόπο, αλλά ντροπιάζεται από αδύναμες κόρες, των οποίων η ψυχή αποδεικνύεται ανώτερη από τη θηριώδη βία, η οποία ήταν και όλη η δύναμη των διωκτών της Εκκλησίας.

Ἀπολυτίκιον

Παρθένος ἀκήρατος, καὶ ἀθληφόρος σεμνὴ, ἐδείχθης τοῖς πέρασι, τῇ ἀγαπήσει Χριστοῦ, Ἀκυλίνα θεόνυμφε· σὺ γὰρ καθάπερ ῥόδον, νοητὸν τεθηλυῖα, ἔπνεύσαι ἐν ἀθλήσει τῆς ἁγνείας τὴν χάριν, πρεσβεύουσα τῷ Κυρίῳ, σῴζεσθαι ἅπαντας.