O όσιος Ιάκωβος

Απαρνήθηκε τον κόσμο αφού διαμοίρασε όλα τα υπάρχοντά του στους φτωχούς και επιδόθηκε στο κήρυγμα του θείου λόγου, στις αυστηρές νηστείες και αγρυπνίες, χωρίς όμως να έχει πάρει την ευλογία των έμπειρων πνευματικών ανθρώπων, αλλά μόνο και μόνο επειδή το ήθελε ο ίδιος. Ο κόσμος που τον έβλεπε να κατορθώνει τόσες αρετές τον επαινούσε πολύ. Αυτός όμως, αντί να κλείσει τα αυτιά του στα επικίνδυνα αυτά εγκώμια, λησμόνησε τα λόγια της Γραφής που λένε ότι ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους και ότι όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί και έτσι έπεσε στο άκρως επικίνδυνο πάθος της υπερηφάνειας. Ο διάβολος δεν έχασε την ευκαιρία και κάποια νύχτα παρουσιάστηκε σαν άγγελος στον Ιάκωβο και του είπε ότι σε τίποτε δεν υστερεί από τον απόστολο Παύλο και ότι την επόμενη νύχτα θα του έκανε επίσκεψη ο ίδιος ο Θεός. Ο Ιάκωβος, τυφλωμένος από την υπερηφάνεια, το πίστεψε και με θυμιάματα και κεριά ετοιμάστηκε και περίμενε τον Θεό. Πράγματι, μέσα στη σιγή της νύχτας ακούστηκε κρότος και ο Ιάκωβος άνοιξε την πόρτα του και προσκύνησε. Όταν όμως σήκωσε το κεφάλι του, είδε το φρικιαστικό πρόσωπο του σατανά να τον κοροϊδεύει! Τότε αμέσως έκανε το σταυρό του και ο δαίμονας εξαφανίστηκε. Το πρωί με δάκρυα εξομολογήθηκε το πάθημά του σε κάποιον Γέροντα και πήγε σε κοινόβιο, όπου εργάστηκε σε μαγειρείο με ταπείνωση και αξιώθηκε να επιτελεί θαύματα.