Ο όσιος Αυξέντιος

Έζησε στην Κωνσταντινούπολη (καταγόταν από τη Συρία) επί αυτοκρατορίας Θεοδοσίου Β΄ του Μικρού (440 μ.Χ.) και είχε το αξίωμα του Σχολαρίου. Τον διέκρινε μεγάλη σωματική δύναμη, ευπρέπεια ήθους, ευσέβεια, επιείκεια, καθώς και άλλες αρετές. Μελετούσε συστηματικά και υπήρξε καθηγητής της Φιλοσοφίας, της Ρητορικής και της Θεολογίας. Όμως η φιλήσυχη διάθεσή του και ο πόθος του να ασχοληθεί συστηματικότερα με τις θρησκευτικές και θεολογικές μελέτες τον έφεραν στις μοναχικές τάξεις. Άφησε λοιπόν τη βασίλισσα των πόλεων, την Κωνσταντινούπολη. Όταν έγινε μοναχός, ασκήτευσε στο βουνό, απέναντι στην Οξεία (νησάκι κοντά στη Χάλκη, στην Κωνσταντινούπολη). Ο Αυξέντιος απέκτησε τόσο μεγάλη εκτίμηση από τον πλούτο και την ακρίβεια των θεολογικών του γνώσεων και τη μεγάλη του αρετή, ώστε προσεκλήθη ως απλός μοναχός το 451 μ.Χ., για να παραστεί στην Δ΄ Οικουμενική Σύνοδο στη Χαλκηδόνα, η οποία είχε συγκληθεί για να καταδικάσει τις αιρέσεις του Ευτυχούς και του Νεστορίου. Στη Σύνοδο ο Αυξέντιος με τη δύναμη της πίστης του και με τον πλούτο των θεολογικών γνώσεών του κατάφερε να αποδείξει την πλάνη των αιρετικών και να κερδίσει το σεβασμό ακόμα και των βασιλέων.

Ο Αυξέντιος δεν έμεινε μόνο στη θεωρία του Ευαγγελίου, αλλά εφάρμοζε την πίστη στην πράξη. Πολλοί ήταν οι άνθρωποι που επισκέπτονταν τον Όσιο καθημερινά, για να τους θεραπεύσει με τα θαύματά του ή για να του εκδηλώσουν το σεβασμό και την εκτίμησή τους. Οι καθημερινοί επισκέπτες του, που πολλοί από αυτούς ήταν πλούσιοι, του έφερναν άφθονα δώρα και τροφές. Εκείνος όμως κρατούσε τα αναγκαία. Τα υπόλοιπα τα μοίραζε στους φτωχούς, που ήταν τακτικοί “πελάτες” του διότι ήξεραν ότι από το στόμα του θα έπαιρναν τροφή ψυχής και από τα χέρια του τροφή του σώματος. Μάλιστα, ο μεγάλος σεβασμός προς τον Όσιο έγινε αιτία να ιδρυθεί γυναικείο μοναστήρι στους πρόποδες του βουνού που ασκήτευε. Ο θάνατός του σε μεγάλη ηλικία ήταν γαλήνιος θάνατος δικαίου.

Ἀπολυτίκιον

Ὥσπερ φοῖνιξ ηὐξήνθης Πάτερ ὑψίκομος, δικαιοσύνης ἐκφέρων τοὺς ψυχοτρόφους καρπούς· σὺ γὰρ βίον ἱερὸν πολιτευσάμενος, τῆς Ἐκκλησίας στηριγμὸς, καὶ θαυμάτων αὐτουργός, Αὐξέντιε ἀνεδείχθης, διὰ παντὸς ἱκετεύων, ἐλεηθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.