O άγιος Ευσχήμων

Άκμασε κατά τους χρόνους των εικονομάχων. Ως μοναχός με πνευματική ζωή έφθασε στο αξίωμα του επισκόπου Λαμψάκου. Μολονότι οι βασιλικές διαταγές επέβαλλαν αυστηρότατες ποινές σε αυτούς που υπερασπίζονταν τις άγιες εικόνες, ο Άγιος αυτός εκτέλεσε το υπέρ αυτών καθήκον του με όλη του την παρρησία. Αντιμετώπισε τους ιερείς των αιρετικών εικονομάχων με θαυμαστές πράξεις. Έλαβε τη χάρη να θαυματουργεί. Καταγγέλθηκε, εξορίστηκε και φυλακίστηκε, αλλά τα υπέμεινε όλα με τη χαρά την οποία έφερε σ’ αυτόν η συναίσθηση ότι μαχόταν για την αγία μας Εκκλησία. Στη φυλακή έπεισε τους φύλακες να προσκυνούν τις εικόνες και από εκεί βοηθούσε τους φτωχούς.

Ο σεπτός επίσκοπος διακρίθηκε και για τα φιλάνθρωπα αισθήματά του. Οι φτωχοί ανακουφίζονταν με τις πατρικές του φροντίδες. Και σ’ αυτήν ακόμα την εξορία, ευσεβείς επισκέπτες του δώρισαν διάφορα χρηματικά ποσά τα οποία διέθετε για τους απόρους. Υπήρξε λοιπόν, επίσκοπος γνήσιος και αληθινός, ποιμένας φιλόστοργος και ηρωικός και δίκαια η Εκκλησία τον κατέταξε μεταξύ των αγίων της ομολογητών. Όταν ειρηνικά απεβίωσε, ευεργετούσε με θαύματα και θεραπείες τους πιστούς που προσέτρεχαν σε αυτόν.