Ο όσιος Παχώμιος

Στο Απολυτίκιο του οσίου Παχωμίου αναφέρεται περιληπτικά όλος ο βίος του. Χαρακτηρίζεται από τον ιερό υμνογράφο ως αρχηγός της πνευματικής αγέλης του Χριστού, που την οδηγεί προς την βασιλεία των ουρανών.

Γεννήθηκε το 290 μ. Χ. στην Άνω θηβαΐδα της Αιγύπτου, από γονείς ειδωλολάτρες. Όταν ενηλικιώθηκε κατατάχθηκε στον αυτοκρατορικό στρατό, όπου τους είχαν σαν φυλακισμένους για να μην δραπετεύσουν. Εκεί συνδέθηκε με χριστιανούς στρατιώτες, που έκαναν αγαθοεργίες σε αιχμαλώτους, χριστιανούς και ειδωλολάτρες, στους οποίους συμπεριλαμβανόταν και αυτός και από αυτούς εγνώρισε την χριστιανική πίστη. Όταν απολύθηκε από τον στρατό, βαπτίσθηκε και στη συνέχεια μαθήτευσε κοντά στον φημισμένο ασκητή Παλάμονα, ζώντας βίο μοναχικό. Μετά τον θάνατο του πνευματικού του Πατέρα και Διδασκάλου, έκτισε δικό του κελί σε μια ήσυχη τοποθεσία, σε ένα εγκατελελειμμένο χωριό στις όχθες του ποταμού Νείλου. Όσο ποθούσε όμως την ησυχία και την αφάνεια, τόσο η φήμη τον κατεδίωκε. Μαζεύτηκαν γύρω του αρκετοί άνθρωποι, που ποθούσαν να βιώσουν την γνήσια ευαγγελική ζωή και σιγά – σιγά το μικρό κελί εξελίχθηκε σε μέγα Μοναστήρι, το οποίο έφτασε να αριθμεί 9 ανδρικές και 2 γυναικείες μονές, με αριθμό μοναχών τις 7000 περίπου (κατά άλλους 3000 μοναχούς). Θεωρείται ο ιδρυτής της κοινοβιακής ζωής, διότι είχε πεποίθηση ότι η πνευματική βοήθεια των μοναχών επιτυγχάνεται με το κοινοβιακό σύστημα.

Το Πάσχα του 346 μ.Χ. λόγω λοιμού πέθαναν πολλοί μοναχοί και ο ίδιος ο Όσιος.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος πλ. α’ Τὸν συνάναρχον Λόγον

Ἀγελάρχης ἐδείχθης τοῦ Ἀρχιποίμενος, μοναστῶν τὰς ἀγέλας πάτερ Παχώμιε, πρὸς τὴν μάνδραν ὁδηγῶν τὴν ἐπουράνιον, καὶ τὸ πρέπον ἀσκηταῖς, ἐκεῖθεν σχῆμα μυηθείς, καὶ τοῦτο πάλιν μυήσας, νῦν δὲ σὺν τούτοις ἀγάλλῃ, καὶ συγχορεύεις ἐν οὐρανίαις σκηναῖς.