Ο άγιος μεγαλομάρτυς Νικήτας

Γεννήθηκε από γονείς ευσεβείς και πλούσιους στο έθνος των Γότθων, οι οποίοι είχαν εγκατασταθεί πέραν του Ίστρου ποταμού στα χρόνια του Μεγάλου Κωνσταντίνου (306 – 337 μ.Χ.). Από παιδί ο Νικήτας είχε διδαχτεί την αγία πίστη από το Γότθο επίσκοπο Θεόφιλο, ο οποίος συχνά υπενθύμιζε στον Νικήτα τα λόγια του αποστόλου Παύλου: «Μένε ακλόνητος σ’ εκείνα που έμαθες. Από μικρό παιδί γνωρίζεις τις αγίες Γραφές, που μπορούν να σου μεταδώσουν την αληθινή σοφία, που οδηγεί στη σωτηρία διά μέσου της πίστεως στον Ιησού Χριστό». Και έτσι έγινε. Αφοσιώθηκε στην προσπάθεια να καλλιεργήσει όλες τις χριστιανικές αρετές και να μελετήσει σε βάθος την Αγία Γραφή. Όταν ο ηγεμόνας Αθανάριχος συνέλαβε τον Νικήτα εξαιτίας της δράσης του και τον απείλησε για να αρνηθεί τον Χριστό, αυτός έμεινε αμετακίνητος σ’ αυτά που έμαθε από παιδί. Ομολόγησε με θάρρος τον Χριστό μπροστά στον ηγεμόνα, ο οποίος όταν τον άκουσε εξαγριώθηκε πολύ. Διέταξε αμέσως και του έσπασαν τα κόκκαλα με τον πιο φρικτό τρόπο. Αλλά το μίσος των απίστων ήταν τόσο, ώστε μετά τον έριξαν στη φωτιά, όπου βρήκε το θάνατο. Η φωτιά όμως, με τη θεία θέληση, σεβάστηκε το λείψανό του και το διαφύλαξε άθικτο. Το πήρε κάποιος ευσεβής χριστιανός και το τοποθέτησε σε θήκη.

Ἀπολυτίκιον. Ηχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε

Νίκην ἔστησας, κατὰ τῆς πλάνης, νίκην εἴληφας, ἄφθαρτον γέρας, ἐπαξίως Νικήτα φερώνυμε· σὺ γὰρ νικήσας ἐχθρῶν τὴν παράταξιν, διὰ πυρὸς τὸν ἀγῶνα ἐτέλεσας. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἡμῖν τὸ μέγα ἔλεος.