Τα σεπτά λείψανα βρέθηκαν στα Μέγαρα της Αττικής στις αρχές του 19ου αιώνα ως εξής: το 1798 εμφανίστηκαν σε όραμα σε ένα εννιάχρονο αγόρι των Μεγάρων, τον Παΐσιο, τρεις άνδρες με τη μορφή έφιππων στρατιωτών λέγοντας ότι πρέπει να βγάλουν τα θαμμένα λείψανά τους. Το όραμα αυτό ο μικρός Παΐσιος το είδε κατ’ επανάληψη και το ανακοίνωσε πρώτα στον παππού του που ονομαζόταν Σιδέρης, ο οποίος όχι μόνο δεν έδωσε σημασία, αλλά και εκφράστηκε με βλάσφημα λόγια για τους Αγίους και γι’ αυτό τον βρήκαν συμφορές. Ο πατέρας του Ιωάννης έφερε στο φως τα λείψανα των τριών πρώτων από τους έξι μάρτυρες, του Σεραφείμ, του Δωροθέου και του Ιακώβου. Η θαυματουργική χάρη των λειψάνων εκδηλώθηκε από την πρώτη στιγμή της ανεύρεσής τους. Ο Παΐσιος σε ηλικία 40 χρονών έμαθε τα ιερά γράμματα και χειροτονήθηκε υποδιάκονος, διάκονος και ιερέας. Απεβίωσε το έτος 1848. Οι απόγονοί του δώρισαν στην κοινότητα Μεγάρων τα λείψανα των έξι μαρτύρων και το 1889 θεμελιώθηκε και υψώθηκε στο κέντρο της πόλης ναός στο όνομα και στη μνήμη των έξι μαρτύρων.