Ο άγιος μάρτυς Πάμφιλος

Όλοι αυτοί οι Άγιοι έζησαν και μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (290 μ.Χ.). Το εντυπωσιακό είναι ότι, ενώ όλοι κατάγονταν από διαφορετικούς τόπους και ασκούσαν διαφορετικά επαγγέλματα, ήταν στενότατα ενωμένοι με το σύνδεσμο της χριστιανικής αγάπης, που είναι ο μόνος άρρηκτος σύνδεσμος αγάπης που δίνει ζωή σε όλες τις αρετές του αγωνιζόμενου χριστιανού. Ως ένα τέτοιο αρμονικό σύνολο και οι ενάρετοι αυτοί άνθρωποι ξεκίνησαν από τις πόλεις τους, για να πάνε στην Καισάρεια της Παλαιστίνης. Εκεί οι φρουροί τους σταμάτησαν και ζητούσαν να μάθουν ποιοι ήταν. Οι Άγιοι δεν έκρυψαν ότι ήταν χριστιανοί και για το λόγο αυτό συνελήφθησαν. Οδηγήθηκαν ενώπιον του ηγεμόνα Φιρμιλιανού, ο οποίος τους καλούσε επίμονα να αρνηθούν την πίστη τους. Όμως οι Άγιοι μάρτυρες του έδωσαν να καταλάβει πως τίποτα στον κόσμο δεν μπορούσε να τους κάνει να αρνηθούν την αγάπη του Χριστού. Ο Φιρμιλιανός τότε διέταξε να θανατωθούν οι Άγιοι, αφού πρώτα βασανιστούν. Πράγματι, αφού υπέμειναν πολλά βασανιστήρια, οι μεν Πάμφιλος, Ουάλης, Παύλος, Σελεύκιος, Ηλίας, Ιερεμίας, Ησαΐας, Σαμουήλ και Δανιήλ αποκεφαλίστηκαν ο ένας μετά τον άλλο. Ο Θεόδουλος πέθανε με σταυρικό θάνατο. Τέλος, όταν ο Πορφύριος – που ήταν υπηρέτης του αγίου Παμφίλου – και ο Ιουλιανός πήγαν να παραλάβουν τα λείψανα των μαρτύρων, ο έπαρχος κατάλαβε ότι ήταν κι αυτοί χριστιανοί και διέταξε να τους ρίξουν στη φωτιά. Έτσι ενώθηκαν και αυτοί με τους υπόλοιπους μάρτυρες και προστέθηκαν όλοι μαζί στο χορό των γενναίων αθλητών του Χριστού.

Ἀπολυτίκιον

Tὴν δωδεκάριθμον, Μαρτύρων φάλαγγα, ἀνευφημήσωμεν, ἐνθέοις ᾄσμασι, Πάμφιλον Παῦλον Σαμουήλ, Οὐάλεντα καὶ Ἠλίαν, Ἱερεμίαν, Σέλευκον, Δανιὴλ καὶ Πορφύριον, Ἰουλιανὸν ὁμοῦ Ἡσαΐαν Θεόδουλον· αὐτοὶ γὰρ τὸν Δεσπότην τῶν ὅλων, πᾶσιν ἡμῖν ἐξιλεοῦνται.