Ο άγιος μάρτυς Σάββας

Έζησε κατά τον 4ο αιώνα μετά Χριστόν. Βαπτίστηκε κατά την παιδική του ηλικία και η διδασκαλία της χριστιανικής πίστης χαράχτηκε βαθιά στην απαλή ψυχή του. Νέος ακόμα, διακρινόταν για την καθαρότητα των ηθών του και την ακρίβεια με την οποία φύλαγε τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Οι ειδωλολάτρες πολλές φορές ζήτησαν να τον παρασύρουν στις θυσίες τους, αλλά εκείνος πάντοτε αντιστεκόταν και προσπαθούσε αυτός μάλλον να τους ελκύσει στην πίστη του Χριστού. Μπόρεσε μάλιστα περιερχόμενος πολλούς τόπους και διδάσκοντας κατ’ ιδίαν να γίνει συνεργός στο βάπτισμα πολλών.

Προσλήφθηκε στην στρατιωτική υπηρεσία και διακρίθηκε όχι μόνο για τη σωφροσύνη και την πειθαρχία του, αλλά και για τη γενναιότητα και την πολεμική ευδοκίμηση. Η εκτίμηση των πλεονεκτημάτων αυτών τον ανέβασε σε ανώτερα στρατιωτικά αξιώματα, αλλά μέσα στην κοσμική εκείνη λάμψη αυτός δεν λησμόνησε ποτέ ότι πρώτα ήταν στρατιώτης του Χριστού, υπόχρεος να Τον ομολογεί ακόμα και με θυσία της ζωής του.

Το έτος 369 μ.Χ. βασιλιάς των Βησιγότθων έγινε ο Αθανάριχος. Οι Βησιγότθοι ήταν γοτθική φυλή εγκατεστημένη προ καιρού στις βόρειες όχθες του ποταμού Ίστρου. Ο Αθανάριχος φανατικός εχθρός του χριστιανισμού, διέταξε τον Σάββα να αρνηθεί τον Ιησού. Ο Σάββας δεν το έπραξε. Απεναντίας, ομολόγησε την απόλυτη αφοσίωσή του στον Θεάνθρωπο Σωτήρα του και δήλωσε ότι για Εκείνον είναι έτοιμος και να πεθάνει. Τότε, κατά βασιλική προσταγή τον γύμνωσαν και τον χτύπησαν με φραγγέλιο. Τα χτυπήματα αυλάκωσαν με αίμα το σώμα του. Όμως, το βασανιστήριο αυτό το υπέστη με ξεχωριστή καρτερία, εξακολουθώντας την χριστιανική ομολογία του και αποκρούοντας οριστικά την πρόταση να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Αθανάριχος διέταξε να τον πνίξουν στο ποτάμι. Έδεσαν λοιπόν το λαιμό του σε βαρύ ξύλο και τον έριξαν στα βαθιά. Εκεί βρήκε το μαρτυρικό θάνατο ο τιμημένος Σάββας σε ηλικία 38 ετών, προτιμώντας το άγιο εκείνο τέλος από την ζωή και τα κοσμικά αξιώματα ενός αρνησίχριστου.