Οι άγιοι μάρτυρες Βονιφάτιος και Αγλαΐδα

Ζούσαν τον 3ο αι. μ.Χ. επί Διοκλητιανού, του φοβερού διώκτη. Ο Βονιφάτιος ήταν δούλος της Αγλαΐδας (ή Αγλαΐας), η οποία υπήρξε κόρη του ανθυπάτου της Ρώμης Ακακίου, πλούσια και ωραία. Κατείχε μάλιστα ως ευγενής και το αξίωμα της Συγκλητικής και ήταν πάντα πρόθυμη στις ελεημοσύνες και τις αγαθοεργίες. Ο Βονιφάτιος ήταν γραμματέας της περιουσίας της Αγλαΐας και επόπτης των κτημάτων της. Ήταν και αυτός εύσπλαχνος και φιλάνθρωπος. Διαχειριζόταν τη περιουσία της Αγλαΐας με πολλή τιμιότητα και απέναντι στους υπηρέτες ήταν ευγενέστατος. Αλλά η ανεξέλεγκτη καλοζωία έπνιξε την πνευματικότητα του Βονιφάτιου και της Αγλαΐας. Ο Βονιφάτιος και η Αγλαΐα, ήταν έρμαιοι των σαρκικών αδυναμιών τους. Παρασυρμένος από τη νεανική του ορμή, ο Βονιφάτιος σύναψε σαρκικές σχέσεις με την Αγλαΐα. Όμως γρήγορα, οι δύο νέοι συνειδητοποίησαν το μέγεθος της αμαρτίας τους και μετανόησαν. Ζώντας ωστόσο στην ένδοξη εποχή των Μαρτύρων της χριστιανικής πίστεως, γεννήθηκε στην Αγλαΐα η επιθυμία να αποκτήσει προς αγιασμό της, λείψανα Μαρτύρων, που αφθονούσαν στην Ανατολή. Για τον σκοπό αυτό έστειλε με συνοδεία και άλλων συνδούλων το Βονιφάτιο, ο οποίος αστειευόμενος ζήτησε να μάθει από την κυρία του αν φέρνοντάς της το δικό του λείψανο γίνει δεκτό. Όταν έφτασε στην Ταρσό, συνοδευόμενος από 12 δούλους με εντολή της Αγλαΐδας, ο Βονιφάτιος γίνεται ζηλωτής της δόξας των Μαρτύρων και στην κατάλληλη στιγμή ομολογεί με τρόπο ανένδοτο και με το πάθος του νεοφώτιστου την πίστη του στον Χριστό μπροστά στον ηγεμόνα της περιοχής. Ο ηγεμόνας οργίστηκε κι οδήγησε το Βονιφάτιο σε φρικτά βασανισήρια. Τελικά, οι δήμιοι αποκεφάλισαν τον Άγιο, το λείψανο του οποίου βρήκαν οι σύνοδοί του και το μετέφεραν στη Ρώμη. Πραγματοποιεί έτσι το λόγο του, πού φάνταζε αστείος στην αρχή της αποστολής του και προσφέρει, μέσω των συνδούλων του, ως θησαυρό πολύτιμο και αδαπάνητο το ίδιο του το σώμα στην Αγλαΐα, που τη μεταμόρφωσε και αυτή και την ανέδειξε Αγία η χάρη του Θεού. Εκεί, η Αγλαΐα το ενταφίασε με τιμές και αργότερα έκτισε Ναό στο όνομα του Αγίου. Η ίδια απεβίωσε εν ειρήνη.

Ἀπολυτίκιον

Μαρτύρων τὴν εὔκλειαν ἰχνηλατήσας θερμῶς, Χριστὸν ὡμολόγησας ἐπὶ ἀπίστων στεῤῥῶς, σοφὲ Βονιφάτιε· ὅθεν καθάπερ πλοῦτον ἀδαπάνητον, Μάρτυς, δέδωκάς σου τὸ σῶμα τῇ σεμνῇ Ἀγλαΐᾳ· ἐξ οὗ τῷ κόσμῳ πηγάζει ῥώσις καὶ ἔλεος.