Ο άγιος Ιούδας
19η Ιουνίου
Ήταν ένας από τους αδελφούς του Κυρίου, δηλαδή ένας από τους γιους που είχε αποκτήσει ο Ιωσήφ προτού μνηστευθεί την Παρθένο Μαρία. Επομένως ήταν αδελφός του Ιακώβου του Αδελφοθέου. Μετά την ίδρυση της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων έμεινε για κάποιο χρονικό διάστημα εργαζόμενος στις τάξεις της. Κατόπιν, κήρυξε το Ευαγγέλιο στη Μεσοποταμία με όλες φυσικά τις αντιδράσεις και τους πυκνούς και φονικούς κινδύνους που δημιουργούσε αυτή η διακονία. Μετά τη Μεσοποταμία πήγε στην Έδεσσα. Στην πόλη αυτή όμως, ενώ κήρυττε το λόγο του Ευαγγελίου, συνελήφθη από ειδωλολάτρες. Ο άγιος Ιούδας, πλήρης αυταπαρνήσεως, σφράγισε την αγάπη του στον Χριστό με το μαρτύριό του, το οποίο υπέστη στην Έδεσσα. Μαρτύρησε στην αγχόνη και τοξευόμενος.
Έργο του Ιούδα είναι η καθολική επιστολή που φέρει το όνομά του στην Καινή Διαθήκη. Είναι πολύ σύντομη αλλά γεμάτη δύναμη και ζωή. Σ’ αυτήν φαίνεται ότι ο Ιούδας δεν εργαζόταν μόνο για τη διαφώτιση των ειδωλολατρών και των Ιουδαίων, αλλά πρόσεχε και τους κινδύνους τους οποίους προκαλούσε στους πιστούς η εμφάνιση μεταξύ τους κάποιων αρνησίχριστων, οι οποίοι στην απιστία τους αυτή πρόσθεταν, όπως συνήθως συμβαίνει, βίο ακάθαρτο και ασελγή. Αυτούς τους καταστροφείς χαρακτηρίζει παραστατικότατα ως “σπιλάδας”, “νεφέλας ανύδρους υπό ανέμων παραφερομένας”, “δένδρα φθινοπωρινά, άκαρπα”, “κύματα άγρια θαλάσσης, επαφρίζοντα τας εαυτών αισχύνας” και “αστέρας πλανήτας, οις ο ζόφος του σκότους εις τον αιώνα τετήρηται”. Στο τέλος δίνει κάποιες συμβουλές στους χριστιανούς να οικοδομούν τους εαυτούς τους στην αγιότατη πίστη, να προσεύχονται με τη βοήθεια του Αγίου Πνεύματος, να διατηρούν τους εαυτούς τους στην αγάπη του Θεού και να μισούν το σπιλωμένο χιτώνα της σάρκας περιμένοντας με εμπιστοσύνη το έλεος του Ιησού Χριστού για να φτάσουμε με τη χάρη Του στη ζωή την αιώνια.
Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο Ιούδας που τιμάται τη 19η Ιουνίου είναι ο απόστολος Ιούδας ο Θαδδαίος ή Λεββαίος, του οποίου η μνήμη τιμάται και στις 21 Αυγούστου.
Ἀπολυτίκιον
Χριστοῦ σὲ συγγενῆ, ὦ Ἰούδα, εἰδότες καὶ Mάρτυρα στερρόν, ἱερῶς εὐφημοῦμεν, τὴν πλάνην πατήσαντα, καὶ τὴν πίστιν τηρήσαντα· ὅθεν σήμερον, τὴν παναγίαν σου μνήμην, ἑορτάζοντες, ἁμαρτημάτων τὴν λύσιν, εὐχαῖς σου λαμβάνομεν.