Το όνομά του σημαίνει «δούλος Κυρίου». Έζησε και προφήτευσε στο δεύτερο μισό του 6ου αι. π.Χ. (κατ’ άλλους τον 9ο αιώνα π.Χ. επί βασιλείας των Αχαάβ και Οχοζία) και είναι ένας από τους δώδεκα ελάσσονες (μικρούς) λεγόμενους προφήτες. Καταγόταν από τη Συχέμ. Με τη σύντομη προφητεία του αυστηρά παρατηρεί με ισχυρές ποιητικές εκφράσεις την υπερηφάνεια και την πτώση του Ισραήλ. Μεταξύ άλλων προφήτευσε και την πτώση της Ιδουμαίας. Θεωρείται από τους αρχαιότερους συγγραφείς της Παλαιάς Διαθήκης, στην οποία εντάσσεται το βιβλίο του. Να τι λέει χαρακτηριστικά για την υπερηφάνεια: «Η υπερηφάνεια της καρδιάς σου σε έκανε να φρονείς πολύ υψηλά για τον εαυτό σου, ότι τάχα κατοικείς σε φαράγγια και σπηλιές των ορέων και γενικά απόρθητες περιοχές. Έχεις κτίσει την κατοικία σου σε πολύ ύψος, πιστεύεις ότι είσαι ισχυρός και ανίκητος και λες από μέσα σου: ποιος θα μπορέσει να με κατεβάσει στη γη; Και αν ακόμα πετάξεις σε μεγάλα ύψη σαν τον αετό, και αν στήσεις τη φωλιά σου ψηλά ανάμεσα στ’ αστέρια, από κει θα σε καταρρίψω και θα σε κατεβάσω, λέγει ο Κύριος». Ας προσέξουμε λοιπόν τα λόγια του Προφήτη και ας καλλιεργούμε το θεμέλιο των αρετών που είναι η ταπείνωση.

Ἀπολυτίκιον

Ὥσπερ θεράπων φερωνύμων τοῦ Λόγου, τοῦ ὑπὲρ ἕννοιαν φωτός ἠξιώθης, καὶ προφητείας ἕλλαμψιν ἐδέξω σοφέ. δόξαν γὰρ τήν ἄυλον, καθαρῶς ἐποπτεύων, ὄργανον θεόπνευστον, Ἀβδιοὺ ἀνεδείχθης, προμελῳδοῦν ἐν κόσμῳ μυστικῶς, τῶν ἐσομένων, Προφῆτα τὴν ἔκβασιν.