Ο άγιος επίσκοπος Σαδώθ

Έζησε στα χρόνια του Σαπώρ Β’, βασιλιά των Περσών (330 μ.Χ.), ο οποίος έφερε πολλές δυσκολίες στους αυτοκράτορες του Βυζαντίου. Ο Σαδώθ πίστεψε στον Χριστό και έγινε επίσκοπος του μικρού χριστιανικού ποιμνίου στην πρωτεύουσα της Περσίας. Διακρινόταν για την ευσέβεια και τη φιλανθρωπία του, την οποία ασκούσε με αγαθοεργίες όχι μόνο προς τους δικούς του, αλλά και προς τους αλλόδοξους. Αλλά οι ιερείς των Περσών, οι οποίοι ανήκαν στην τάξη των λεγομένων Μάγων, δεν ανέχονταν την αγάπη του και τον κατήγγειλαν προς τον Σαπώρ ότι καταφρονεί τη βασιλική του αυθεντία και πολλές φορές ακούστηκε να την χλευάζει. Ο Σαδώθ το διέψευσε, αλλά ο Σαπώρ δύσπιστος και καχύποπτος, όπως όλοι οι απόλυτοι άρχοντες, δε δέχτηκε τις βεβαιώσεις του.

– Μία και μόνο περίπτωση υπάρχει να με πείσεις, του είπε, δέχεσαι;

– Να ακούσω, είπε ο Σαδώθ.

– Να αρνηθείς τον Ιησού σου, φώναξε ο βασιλιάς.

– Οτιδήποτε άλλο ναι, αυτό ποτέ, απάντησε ζωηρά ο επίσκοπος.

Ο Σαπώρ εξαγριώθηκε. Στην απειλή ότι θα διαμελιστεί, είπε ότι τα μέλη του θα είναι ευλογία για τους πιστούς. Και του έκοψαν τη γλώσσα η οποία αποκαταστάθηκε. Στα θαύματα αυτά πίστεψαν 1.270 Πέρσες. Τότε δόθηκε διαταγή ο αποκεφαλισμός του, αλλά μαζί του σκοτώθηκαν 120 χριστιανοί από το μικρό αλλά εκλεκτό ποίμνιό του, που δήλωσαν ότι είναι έτοιμοι να πεθάνουν στο όνομα του Χριστού.