Οι Άγιοι αυτοί κατάγονταν από την Ασία. Οι γονείς τους ήταν άριστο πρότυπο χριστιανών συζύγων. Όταν η μητέρα τους Θεοδότη έμεινε χήρα σε νεαρή ηλικία, αφιέρωσε κάθε προσπάθειά της στη χριστιανική ανατροφή των δύο παιδιών της, Κοσμά και Δαμιανού. Τους εμφύσησε την αγάπη για τον ενάρετο βίο, έχοντας πάντα ως οδηγό της, τις αρχές του Ευαγγελίου.

Τους δύο αδελφούς διέκρινε μεγάλη ευφυΐα και επιμέλεια, γι’ αυτό και σπούδασαν πολλές επιστήμες. Ιδιαίτερα, όμως, επιδόθηκαν στην ιατρική επιστήμη, την οποία εξασκούσαν σαν διακονία φιλανθρωπίας προς τον πλησίον. Θεράπευαν τις ασθένειες των ανθρώπων, και ιδιαίτερα των φτωχών, χωρίς να παίρνουν χρήματα, γι’ αυτό και ονομάστηκαν Ανάργυροι. Ακόμη και όταν οι ίδιοι οι ασθενείς, που θεραπεύονταν, προσέφεραν στους Αγίους χρήματα, για να τους ευχαριστήσουν, εκείνοι δεν τα δέχονταν, παρά ζητούσαν να τα δώσουν σε όσους είχαν ανάγκη. Δε δέχονταν τις ευχαριστίες και απαντούσαν με τον ορθό λόγο της Αγίας Γραφής: «Η ευλογία και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμις και η ισχύς τω Θεώ ημών εις τους αιώνας των αιώνων» (Αποκάλυψη Ιωάννου ζ΄ 12). Δηλαδή, όλος ύμνος και η δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμη και η ισχύς, ανήκει στον Θεό μας στους αιώνες των αιώνων.

Έτσι ταπεινά αφού διακόνησαν σε όλη τους τη ζωή τον πλησίον, πέθαναν ειρηνικά και τάφηκαν στην τοποθεσία Φερεμά.

Είναι οι προστάτες των ιατρών.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’

Ἅγιοι Ἀνάργυροι καὶ θαυματουργοί, ἐπισκέψασθε τὰς ἀσθενείας ἡμῶν· δωρεὰν ἐλάβετε, δωρεὰν δότε ἡμῖν.