Ο Σεπτέμβριος είναι για την Εκκλησία ο πρώτος μήνας της Ινδίκτου, δηλαδή του νέου εκκλησιαστικού έτους, και η 1η Σεπτεμβρίου θεωρείται πρωτοχρονιά. Την ημέρα αυτή, δηλαδή την πρώτη του μηνός Σεπτεμβρίου, η Εκκλησία μας εορτάζει τη μνήμη του οσίου Συμεών του Στυλίτου. Στη χορεία των οσίων της Εκκλησίας μας συγκαταλέγονται και οι άγιοι εκείνοι που ονομάζονται Στυλίτες. Αυτοί επέλεξαν ως τρόπο άσκησης τη διαμονή τους σε ένα στύλο και γι’ αυτό έλαβαν αυτή την επωνυμία.

Ο όσιος Συμεών ο Στυλίτης καταγόταν από ένα χωριό που ονομαζόταν Σισάν και το οποίο βρισκόταν ανάμεσα στην επαρχία των Σύρων και των Κιλίκων. Έζησε τον 5ο μ.Χ. αιώνα επί αυτοκράτορος Λέοντος του Μεγάλου και όταν πατριάρχης Αντιοχείας ήταν ο Μαρτύριος. Κατ΄ άλλους γεννήθηκε το 392 μ.Χ. από γονείς βοσκούς. Από μικρός ήταν αφοσιωμένος με όλη την ψυχή του στα θεία. Τόσο θερμές ήταν οι προσευχές του προς τον Θεό, ώστε πολλές φορές λουζόταν στα δάκρυα.

Αγάπησε την προσευχή και την άσκηση από τη νεαρή του ηλικία και με τη βοήθεια των πνευματικών του διδασκάλων έφτασε στα υψηλότερα σημεία της πνευματικής ζωής. Ποθώντας ο Συμεών να γνωρίσει τον Θεό, πήγε κοντά στον όσιο Ηλιόδωρο, όπου έμεινε 10 χρόνια και έγινε μοναχός. Αφού έζησε στην αρχή την κοινοβιακή ζωή, στη συνέχεια πήγε σε ένα κελλί στο χωριό Τελαμισό, όπου ασκήτευσε 3 χρόνια, και σε άλλα ησυχαστικά μέρη. Τελικά, εγκαταστάθηκε σε έναν άνυδρο λάκκο και εκεί ησύχαζε, δηλαδή ζούσε με άσκηση και προσευχή. Κατόπιν, εγκαταστάθηκε σε ένα μοναχικό κελλί στα βουνά της Συρίας και στη συνέχεια, επειδή απέκτησε μεγάλη φήμη και πήγαιναν πολλοί να τον δουν με αποτέλεσμα να μη βρίσκει ησυχία, έμπηξε στη γη έναν ψηλό στύλο – τριάντα έξι πήχεις – και εκεί έμενε όρθιος μέρα και νύχτα για 37 (κατ΄ άλλους 40 και κατ΄ άλλους 47) ολόκληρα χρόνια! Κάτω από το στύλο του Οσίου συνέρρεαν πλήθη ανθρώπων για να τον δουν και να ακούσουν το θεόπνευστο παρηγορητικό του λόγο και πολλοί αλλόθρησκοι βαπτίζονταν. Στο στύλο έζησε όρθιος και προσευχόμενος τον περισσότερο χρόνο της ζωής του και διακρίθηκε για την οσιότητα και την αρετή του.

«Μιμήθηκε τη ζωή των αγγέλων με υλικό σώμα τόσο πολύ, ώστε μερικοί να απορούν γι’ αυτόν και να διερωτώνται μήπως ήταν κάποια ασώματη φύση» (αγ. Νικοδήμου Αγιορείτου, Συναξαριστής, εκδ. Σπανός, τόμ. Α, σελ. 4). Έφυγε από την πρόσκαιρη αυτή ζωή σε ηλικία πενήντα έξι ετών (κατ΄ άλλους σε ηλικία 69 ετών το 461 μ.Χ.). Σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα έφτασε σε τόσο μεγάλα ύψη αρετής, ώστε οδήγησε χιλιάδες λαού στη θεογνωσία, ευεργέτησε και συνεχίζει να ευεργετεί με τις πρεσβείες του και το πλήθος των θαυμάτων που επιτελεί. Την ίδια μέρα τιμάται και η μητέρα του Οσίου, η οσία Μάρθα.

Ἀπολυτίκιον

Ὑπομονῆς στῦλος γέγονας, ζηλώσας τοὺς προπάτορας Ὅσιε, τὸν Ἰὼβ ἐν τοῖς πάθεσι, τὸν Ἰωσὴφ ἐν τοῖς πειρασμοῖς, καὶ τὴν τῶν Ἀσωμάτων πολιτείαν, ὑπάρχων ἐν σώματι. Συμεὼν Πατὴρ ἡμῶν Ὅσιε, πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.