Η αγία μάρτυς Ιουλιανή

Έζησε την εποχή του αυτοκράτορα Μαξιμιανού. Καταγόταν από επιφανή και πλούσια οικογένεια της μικρασιατικής Νικομήδειας. Ήταν όμορφη, ενάρετη και χριστιανή. Οι γονείς της Ιουλιανής, που ήταν ειδωλολάτρες, την αρραβώνιασαν στα 16 της χρόνια και ήθελαν να την παντρέψουν με τον ειδωλολάτρη συγκλητικό Ελευσίνιο, ο οποίος κατείχε μια από τις σπουδαιότερες διοικητικές θέσεις στην Αντιόχεια. Η κόρη, όμως, αρνήθηκε προσπαθώντας να καθυστερήσει τον ανεπιθύμητο γάμο. Δεν δίστασε να του ομολογήσει την πίστη της και να του ανακοινώσει ότι δεν πρόκειται να συνάψει γάμο μαζί του, παρά μόνο αν ασπαζόταν κι αυτός το χριστιανισμό. Η αντίσταση που προέβαλε ήταν εντελώς απροσδόκητη. Ήταν πάντα τόσο υπάκουη, ώστε η τωρινή επιμονή της τους κατέπληξε όλους. Γιατί όμως η άρνηση αυτή; Μήπως έτρεφε άλλη συμπάθεια; Η Ιουλιανή έλεγε όχι. Πώς λοιπόν απέκρουε τον Ελευσίνιο, νέο άντρα, ωραίο, με το λαμπρό αξίωμα, που θα μπορούσε να εγγυηθεί για ένα ακόμα ευτυχέστερο μέλλον;

Αν οι γονείς θλίβονταν, ο Ελευσίνιος καιγόταν. Ο εγωισμός του είχε πληγωθεί και ζητούσε κάτι παραπάνω από ικανοποίηση, διψούσε για εκδίκηση. Άγρυπνος στο να πληροφορείται ό,τι αφορούσε την Ιουλιανή, έμαθε ότι είχε γίνει χριστιανή χωρίς να το γνωρίζουν οι δικοί της. Σκίρτησε από αγαλλίαση στο άκουσμα αυτής της πληροφορίας. Έτσι θα την κρατούσε στην εξουσία του. Θα μπορούσε να την οδηγήσει ακόμα και στο θάνατο και χειριζόμενος τέτοια δύναμη θα την ανάγκαζε να τον παντρευτεί.

Οι γονείς της Ιουλιανής, μαθαίνοντας τα γεγονότα, προσπάθησαν με κάθε προτροπή και απειλή να την πειθαναγκάσουν για το γάμο αυτό. Προσπάθεια μάταιη. Η χριστιανή κόρη προτιμούσε χίλιες φορές το θάνατο παρά να γίνει σύζυγος ειδωλολάτρη. Τότε ο Ελευσίνιος, ο οποίος είχε ήδη διοριστεί έπαρχος, φρύαξε. Επωφελούμενος από το αυτοκρατορικό διάταγμα κατά των χριστιανών κατήγγειλε την Ιουλιανή, η οποία και συνελήφθη.

Οι απόπειρες μήπως και μεταπειστεί επαναλήφθηκαν και μέσα στη φυλακή. Αλλά ο προφανής έσχατος κίνδυνος δεν τη φόβισε καθόλου. Να πεθάνει για τον Χριστό; Ευλογημένη και τρισευτυχισμένη η στιγμή! Μετά από λίγες μέρες η Ιουλιανή οδηγήθηκε στα βασανιστήρια. Όλος ο φλογερός έρωτας του Ελευσίνιου μεταβλήθηκε σε μίσος γεμάτο φωτιά και μανία. Στην αρχή τη χτύπησαν με μαστίγια. Έπειτα, ακούμπησαν στο πρόσωπό της πυρακτωμένο σίδερο. Και ο άντρας φώναξε γελώντας δαιμονικά: “Πήγαινε τώρα στον καθρέφτη να καμαρώσεις την ομορφιά σου!”. Ήταν τότε δεκαοχτώ χρονών. Κατά τη διάρκεια του μαρτυρίου της Αγίας πεντακόσιοι άνδρες και εκατόν τριάντα γυναίκες πίστεψαν στον Χριστό και όλοι τους «ξίφει ετελειώθησαν».

Κι αν ο πόνος υπήρξε φρικτός για τη Μάρτυρα, η γνώμη της δεν άλλαζε. Και απευθυνόμενη στο νέο άντρα είπε: “Στην ανάσταση των δικαίων δεν θα παρουσιάζουν οι όψεις πληγές και εγκαύματα”. Η Ιουλιανή διαφυλάχθηκε σώα και αβλαβής από τα πιο φρικτά βασανιστήρια. Μετά από λίγο, το ξίφος του δήμιου έκοβε το κεφάλι της δεκαοκτάχρονης Ιουλιανής. Κάποια πλούσια και ευσεβής γυναίκα, ονόματι Σοφία, πήρε το λείψανό της και το ενταφίασε. Ο δε Ελευσίνιος; Η θεία δίκη δεν άργησε να τον πατάξει με τον πρέποντα τρόπο. Ταξιδεύοντας ναυάγησε και μπόρεσε τελικά να φτάσει σε μια ερημική ακτή. Πεινασμένος καθώς ήταν και απελπισμένος ότι δεν θα περνούσε κανένα πλοίο, προχώρησε στο εσωτερικό του τόπου που βρέθηκε. Δεν πέρασε πολλή ώρα, ώσπου αντήχησε άγριος βρυχηθμός. Η ψυχή του πάγωσε αμέσως και ο Ελευσίνιος τράπηκε σε φυγή. Όμως, το φοβερό λιοντάρι τον έφτασε με λίγα πηδήματα και τον κατασπάραξε οικτρά.

Ἀπολυτίκιον

Ὡς νύμφη πανάμωμος καὶ ἀθληφόρος σεμνή, τῷ Λόγῳ νενύμφευσαι τοῦ ἀθανάτου Πατρός, Ἰουλιανὴ ἔνδοξε, σὺ γὰρ φθαρτὸν μνηστῆρα παριδοῦσα, ἐμφρόνως ἤθλησας ὑπὲρ φύσιν καὶ τὸν ὄφιν καθεῖλες· καὶ νῦν ταῖς τοῦ νυμφίου σου τρυφᾶς φαιδρότησι.