Οι όσιοι Ιωάννης και Συμεών

Κατάγονταν από την Έδεσσα της Μεσοποταμίας και έδρασαν την εποχή του βασιλιά Ιουστίνου του Νέου. Τους συνέδεε βαθιά φιλία και ταύτιση. Γι’ αυτό και, νέοι στην ηλικία, αποφάσισαν να πάνε μαζί στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσουν τον Τίμιο Σταυρό. Όταν αντίκρισαν το Τίμιο Ξύλο, ένιωσαν τη φλόγα της πίστης να φουντώνει στα στήθη τους. Έτσι, αποφάσισαν και συμφώνησαν από κοινού να ακολουθήσουν το μοναχικό στάδιο στη μονή του αγίου Γερασίμου και να μην επιστρέψουν στην Έδεσσα. Το άγιο σχήμα το έλαβαν από τον όσιο Νίκωνα. Δε συμπλήρωσαν, όμως, επτά ημέρες στο μοναστήρι και έφυγαν για την έρημο. Εκεί έμειναν 40 ολόκληρα χρόνια, υπομένοντας τη σκληρή αυτή ζωή με μόνη δύναμη την προσευχή τους! Ενώ ο Ιωάννης έμεινε ως το τέλος της ζωής του στην έρημο, ο Συμεών, μετά την πολύχρονη εκεί διαμονή του, επέστρεψε στα Ιεροσόλυμα για να κηρύξει το Ευαγγέλιο. Κατά την επιστροφή του, παρακάλεσε τον Κύριο να του δώσει δύναμη για να βοηθήσει τους πάσχοντες και να επιδοθεί σε αγαθοεργίες. Επίσης, Του ζήτησε να παραμείνει ανώνυμος, γιατί δεν ήθελε να δοξαστεί και να τιμηθεί επίγεια. Και έτσι έγινε. Ο Συμεών θεράπευσε ασθενείς με την προσευχή και φώτισε πολλούς Ιουδαίους και αιρετικούς χωρίς ποτέ να αποκαλύψει το όνομα και την ιδιότητά του. Αναχώρησε για την Έδεσσα της Συρίας, όπου έζησε το υπόλοιπο μέρος της ζωής του παριστάνοντας τον τρελό και ανισόρροπο. Άλλοι λένε ότι τόσο πολύ αφοσιώθηκε στη βοήθεια των πασχόντων, ώστε πολλοί τον έλεγαν σαλό, δηλαδή τρελό. Αφού επέδειξε πολλά θαύματα «εν τη προσποιήσει ταύτη», αναπαύθηκε «εν Κυρίω» φτωχός και ταλαιπωρημένος, αφού είχε δώσει τα πάντα για να βοηθήσει τους συνανθρώπους του. Η ταυτότητά του αναγνωρίστηκε μόνο μετά το θάνατό του. Λέγεται ότι, ενώ μεταφερόταν στο κοιμητήριο εντελώς αφρόντιστος από δύο μόνο άντρες, ένας Εβραίος υαλοποιός που εξαιτίας του είχε γίνει χριστιανός, καθώς περνούσε έξω από το σπίτι του το σκήνωμα του Αγίου, άκουσε δοξολογίες πλήθους αγγέλων.

Ἀπολυτίκιον

Ὡς ἡνωμένοι δι’ ἐνθέου ἀγάπης, σύμψυχοι ὤφθητε ἐν πᾶσι τοῖς τρόποις, ὦ Ἰωάννη ὅσιε, καὶ θεῖε Συμεών, ὁ μὲν βίον ἔνθεον διελθῶν ἐν ἐρήμῳ, ὁ δὲ σοφοῖς σκώμμασι τὸν Βελίαρ μωράνας· καὶ νῦν τῶν θείων ἄμφω ἀμοιβὴν κατατρυφῶντες, ἡμᾶς ἐποπτεύετε.