Ο όσιος Θεόδωρος

Καταγόταν από το χωριό Συκεόν της Γαλατίας και έζησε στα χρόνια του Ιουστινιανού. Ήταν καρπός αμαρτωλής σχέσης, μεταξύ της νεαρής Μαρίας και ενός βασιλικού ταχυδρόμου, που ονομαζόταν Κοσμάς. Ο πατέρας του δεν ανέλαβε τις ευθύνες που απαιτούνταν και γρήγορα εγκατέλειψε τη νεαρή που παραπλάνησε. Η Μαρία όμως στάθηκε κυρία του εαυτού της. Συναισθάνθηκε το σφάλμα της και μετά την πρώτη πτώση δεν συνέχισε να κατηφορίζει στην αμαρτία. Στάθηκε με σωφροσύνη και αφοσιώθηκε με όλη της την ψυχή στην ανατροφή του παιδιού της.

Έτσι, ο Θεόδωρος μεγάλωνε κάτω από τις μητρικές φροντίδες ανατρεφόμενος σύμφωνα με το θέλημα του Θεού. Και ο Θεός αντάμειψε τη Μαρία για την ανατροφή που έδωσε στο γιο της και την αξίωσε να τον δει μεγάλο πνευματικό άνδρα. Πράγματι, όταν ο Θεόδωρος μεγάλωσε έγινε μοναχός και έπειτα ιερομόναχος. Χάρη στο πνευματικό του μεγαλείο εξελέγη επίσκοπος Αναστασιουπόλεως. Από τη θέση αυτή ο Θεόδωρος αναδείχθηκε μέγας διδάσκαλος κλήρου και λαού. Συμβούλευε, ενθάρρυνε και ευεργετούσε τους πάντες. Πολλοί άρχοντες του έγραφαν και έπαιρναν τις οδηγίες του. Μάλιστα ο Θεός του έδωσε και το χάρισμα να απαλλάσσει τους δαιμονισμένους από τα ακάθαρτα πνεύματα. Ευεργετούσε τους πάντες. Παρέδωσε ειρηνικά την δίκαιη ψυχή του το 613 μ.Χ.

Ἀπολυτίκιον

Ἐκ σπαργάνων ἐπλήσθης τῆς θείας χάριτος, καὶ τῷ Θεῷ ἀνετέθης ὡς Σαμουὴλ ὁ κλεινός, τὴν ὑπέρτιμον στολὴν Πάτερ κληρούμενος· ὅθεν θαυμάτων αὐτουργός, καὶ Χριστοῦ μυσταγωγός, Θεόδωρε ἀνεδείχθης, θεοδωρήτως ἐκλάμπων, τὰς ψυχοτρόφους δωρεὰς τοῖς πιστοῖς.

Γνωρισθεὶς ἐκ σπαργάνων ἡγιασμένος, καὶ φανεὶς τῶν χαρισμάτων πεπληρωμένος, τοῖς θαυμασίοις τὸν κόσμον κατηύγασας, καὶ τῶν δαιμόνων τὰ σμήνη ἀπήλασας,ἱερουργέ Θεόδωρε· διὸ ὑπέρ ἡμῶν δυσώπει τὸν Κύριον.