Οι όσιοι Μωυσής, Ιωάννης, Αντίοχος και Αντώνιος

Διακρίθηκαν και οι τέσσερις για την εγκράτεια και την πνευματικότητα που έδειξαν στην ασκητική ζωή τους. Δεν υπήρξαν μόνο ακτήμονες, ήρωες της αγρυπνίας και αθλητές της προσευχής. Έλαμψαν και για την πραότητά τους, τη μετριοπάθεια, την επιείκεια, τη γλυκύτητα της ομιλίας και την ηπιότητα της συμπεριφοράς τους. Η ερημική ζωή μέσα στη φύση δεν τους έκανε σκληρούς, αλλά τους εξευγένιζε. Έτσι έτρεφαν την πίστη τους και ενίσχυαν την αγάπη τους. Και σε διάφορες ευκαιρίες, είτε προς άλλους μοναχούς είτε προς τον κόσμο, έδειξαν ειλικρινή αδελφική αγάπη, διότι είχαν εννοήσει καλά το λόγο του Ευαγγελίου, ότι δηλαδή η αγάπη προς τον Θεό μένει διεστραμμένη και ανώφελη όπου νεκρώνεται και δεν ανθεί η αγάπη προς τον πλησίον.