Ο άγιος Σάββας

Έζησε κατά τον 4ο αιώνα μετά Χριστόν. Βαπτίστηκε κατά την παιδική του ηλικία και η διδασκαλία της χριστιανικής πίστης χαράχτηκε βαθιά στην απαλή ψυχή του. Νέος ακόμα, διακρινόταν για την καθαρότητα των ηθών του και την ακρίβεια με την οποία φύλαγε τα θρησκευτικά του καθήκοντα. Οι ειδωλολάτρες πολλές φορές ζήτησαν να τον παρασύρουν στις θυσίες τους, αλλά εκείνος αντιστάθηκε πάντοτε και προσπαθούσε αυτός περισσότερο να τους ελκύσει στην πίστη του Χριστού. Μπόρεσε μάλιστα, ενώ γύριζε σε πολλούς τόπους και διδάσκωντας ιδιαιτέρως τον καθένα, να γίνει συνεργός σε βάπτισμα πολλών.

Προσλήφθηκε στην στρατιωτική υπηρεσία και διακρίθηκε όχι μόνο για τη σωφροσύνη και την πειθαρχία του, αλλά και για τη γενναιότητα και την πολεμική ευδοκίμηση. Η εκτίμηση των πλεονεκτημάτων αυτών τον ανέβασε σε ανώτερα στρατιωτικά αξιώματα, αλλά μέσα στην κοσμική εκείνη λάμψη αυτός δεν είχε λησμονήσει ποτέ ότι πρώτα ήταν στρατιώτης του Χριστού, υπόχρεος να τον ομολογεί και με θυσία της ζωής του.

Το έτος 369 μ.Χ. βασιλιάς των Βησιγότθων έγινε ο Αθανάριχος. Οι Βησιγότθοι ήταν γοτθική φυλή εγκατεστημένη προ καιρού στις βόρειες όχθες του ποταμού Ίστρου. Ο Αθανάριχος, φανατικός εχθρός του χριστιανισμού, διέταξε τον Σάββα να αρνηθεί τον Ιησού. Ο Σάββας δεν το έκανε. Απεναντίας, ομολόγησε την απόλυτη αφοσίωσή του στον Θεάνθρωπο Σωτήρα του και δήλωσε ότι για Εκείνον είναι έτοιμος και να πεθάνει. Τότε, κατά βασιλική προσταγή, τον χτύπησαν με φραγγέλιο, αφού τον γύμνωσαν και τα χτυπήματα αυλάκωσαν με αίμα το σώμα του. Το βασανιστήριο αυτό το υπέστη με ξεχωριστή καρτερία, εξακολουθώντας και πάλι την χριστιανική ομολογία του και αποκρούωντας οριστικά την πρόταση να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Αθανάριχος διέταξε να τον πνίξουν στο ποτάμι. Έδεσαν λοιπόν το λαιμό του σε βαρύ ξύλο και τον έριξαν στα βαθιά. Εκεί βρήκε το μαρτυρικό θάνατο ο τιμημένος Σάββας σε ηλικία 38 ετών, προτιμώντας το άγιο εκείνο τέλος από την ζωή και τα κοσμικά αξιώματα ενός αρνητή του Χριστού.