Η οσία Ξένη

Ονομαζόταν Ευσεβία, καταγόταν από τη Ρώμη και ήταν «φεμινίστρια» της εποχής της. Πίστευε πως η γυναίκα είχε δικαίωμα και καθήκον να μη δέχεται σύζυγο που θα της ήταν καθημερινό εμπόδιο στην κατά Χριστόν ζωή. Όμως, οι γονείς της Οσίας είχαν διαφορετική γνώμη και ήθελαν να την παντρέψουν με το ζόρι με όποιον αυτοί ήθελαν. Λίγο πριν από τον γάμο της εγκατέλειψε την κοσμική της ζωή και κρυφά έφυγε για την Αλεξάνδρεια. Μετονομάστηκε σε Ξένη και, για να χαθούν τα ίχνη της, πήγε στο νησί Κως και από εκεί στα Μύλασσα της Καρίας. Εκεί εγκαταστάθηκε με τις δύο υπηρέτριες που την είχαν συνοδεύσει σε ησυχαστικά κελιά. Εκεί κοντά έχτισε μικρό ναό στο όνομα του αγίου πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Αφού ήρθαν κοντά της και μερικές άλλες μοναχές, έκαναν μια εξαίρετη χριστιανική αδελφότητα. Η παιδεία της, η ευγένειά της και η θερμή της πίστη γρήγορα έφτασαν παντού. Καθημερινά έτρεχαν κοντά της γυναίκες, για να πάρουν συμβουλές και να ζητήσουν τις προσευχές της. Έτσι, μ’ αυτόν τον τρόπο η Οσία τις είλκυε στον Χριστό και τις οδηγούσε στον δρόμο της σωτηρίας. Η ασκητική ζωή, στην οποία αφιερώθηκε με μοναδική καρτερία, της πρόσφερε το στεφάνι της αγιοσύνης, η οποία και επιβεβαιώθηκε με θείο σημάδι μετά τον ενταφιασμό του σκηνώματός της. Μεσημέρι, ενώ η γη φωτιζόταν από τον ήλιο, καταμεσής του ουρανού φανερώθηκε σταυρός σχηματισμένος από αστέρια, ο οποίος σαν θείο στεφάνι έλουσε τον τάφο της. Ο χορός των αστέρων ήταν το δώρο του Θεού στην Αγία για τον ταπεινό και ασκητικό βίο της. Το θεϊκό σημάδι εξαφανίστηκε αμέσως μετά τον ενταφιασμό της. Ό,τι γνωρίζουμε για την οσία Ξένη το αποκάλυψε στις μοναχές του μοναστηριού μία εκ των θεραπαινίδων της λίγο προτού πεθάνει.

Ἀπολυτίκιον Ἦχος πλ. δ’

Ἐν σοὶ Μῆτερ ἀκριβῶς διεσώθη τὸ κατ’ εἰκόνα∙ λαβοῦσα γὰρ τὸν σταυρόν, ἠκολούθησας τῷ Χριστῷ∙ καὶ πράττουσα ἐδίδασκες, ὑπερορᾶν μὲν σαρκός, παρέρχεται γάρ∙ ἐπιμελεῖσθαι δὲ ψυχῆς, πράγματος ἀθανάτου∙ διὸ καὶ μετὰ Ἀγγέλων συναγάλλεται, ὁσία Ξένη τὸ πνεῦμά σου.