Ο όσιος Σιλουανός

ο Αθωνίτης από τη Ρωσία

24η Σεπτεμβρίου

Γεννήθηκε το 1866 μ.Χ. στο χωριό Σόβοκ της επαρχίας Λεμπεντιάσκ της Ρωσίας και το κοσμικό του όνομα ήταν Συμεών Ιβάνοβιτς Αντόνωφ. Στη Ρωσία έκανε το επάγγελμα του ξυλουργού. Στο Άγιο Όρος ήλθε το 1892 μ.Χ. (στη Μονή του αγίου Παντελεήμονος) και αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην άσκηση και την προσευχή. Το 1905 μ.Χ. βγήκε για λίγο από το Άγιο Όρος και επισκέφθηκε τα μοναστήρια της πατρίδας του. Το 1911 μ.Χ. έγινε μεγαλόσχημος (ο μοναχός που υπάγεται στην ανώτερη ιεραρχικά μοναχική βαθμίδα) και στολίστηκε με πολλές άγιες αρετές και γέμισε όλος από θείο φως. Απεβίωσε στις 24 Σεπτεμβρίου 1938 μ.Χ. και αναγνωρίστηκε ως άγιος πρόσφατα.

Ομιλία για το γέροντα Σιλουανό:

«Ο Γέρων Σιλουανός ήτο άνθρωπος αληθώς τρυφεράς καρδίας, συγκινητικής αγάπης, εξαιρέτου λεπτότητος και ευσπλαχνίας εις πάσαν θλίψην και πάντα πόνον. Εδέχετο τους πειρασμούς και έφερεν αυτούς μετά μεγάλης ανδρείας. Ήτο άνθρωπος παντελώς άφοβος και ελεύθερος, και συγχρόνως δεν υπήρχεν εντός αυτού ουδέ ίχνος θρασύτητος. Άφοβος ων, ενώπιον του Θεού έζη εν φόβω. Τω όντι, εφοβείτο να λυπήση Αυτόν έστω και διά κακού λογισμού.

Ο Γέρων ήτο άνθρωπος βαθείας, γνησίας ταπεινώσεως, και ενώπιον του Θεού και ενώπιον των ανθρώπων. Ηγάπα να δίδη το προβάδισμα εις τους άλλους, ηγάπα να είναι κατώτερος, να χαιρετίζη πρώτος, να λαμβάνη ευλογίαν παρά των φερόντων ιερατικόν βαθμόν, ιδίως παρά των επισκόπων και του ηγουμένου, και πάντα ταύτα άνευ ουδεμίας ανθρωπαρεσκείας ή κολακείας. Ετίμα ειλικρινώς τους ανθρώπους οι οποίοι είχον αξίωμα ή θέσιν, και τους πεπαιδευμένους, αλλά ουδέποτε εντός αυτού υπήρχεν αίσθημα φθόνου ή μειονεκτηκότητος, ίσως επειδή βαθέως εγνώριζε το εφήμερον πάσης κοσμικής θέσεως, εξουσίας πλούτου, προσέτι δε επιστημονικών γνώσεων.

Ο Γέρων ποτέ δεν εγέλα ηχηρώς. Ποτέ δεν ωμιλεί κατά τρόπον διφορούμενον. Ουδέποτε περιεγέλασε άλλους ανθρώπους. Επί του συνήθως σοβαρού γαληνίου προσώπου αυτού μόλις εσχεδιάζετο ενίοτε ελαφρόν τι μειδίαμα, μη ανοιγομένων των χειλέων (εκτός εάν ωμίλει). Παρετηρείτο εις αυτόν θέλησις σπάνιας δυνάμεως, άνευ πείσματος, απλότης, ελευθερία, αφοβία και ανδρεία μετά πραότητος και προσηνείας, ταπείνωσης και υπακοή, άνευ δουλοπρεπείας και ανθρωπαρεσκείας. Ήτο αληθώς άνθρωπος, εικών και ομοίωσις Θεού.»

Ἀπολυτίκιον

Χριστόν διδάσκαλον εν οδώ ταπεινώσεως προσευξάμενος έλαβες, μαρτυρούντος του Πνεύματος, εν ση καρδία την λύτρωσιν, διά τούτο ασκήσεως ανεδείχθης συ οδηγός, ως φωτός θείου έμπλεως. Όσιε πάτερ Σιλουανέ, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ σωθήναι τας ψυχάς ημών.