Και τα 7 αδέλφια, ξακουστά για την ανδρεία τους, υπηρετούσαν στρατιώτες στην Θράκη στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Σε κάποια μάχη με τους Σκύθες, ο Ορέντιος κατόρθωσε να σκοτώσει τον σκληρό και γενναίο αρχηγό τους Μαραρών. Για το κατόρθωμά του αυτό τιμήθηκε, αλλά συγχρόνως προσκλήθηκε να συμμετάσχη στις θυσίες προς τα είδωλα, που θα προσφέρονταν για τη νίκη του. Ο χριστιανός ήρωας αρνήθηκε ρητά και διακήρυξε ότι αυτός έναν Θεό αληθινό αναγνωρίζει και λατρεύει, τον Θεό των χριστιανών. Βέβαια δεν τον τιμώρησαν αμέσως, χάρη του ανδραγαθήματός του. Αλλά μαζί με τα 6 αδέλφια του τους έστειλαν δυσμενή μετάθεση στην Αρμενία. Εκεί, μετά από λίγο χρόνο, υποβλήθηκαν σε ανάκριση. Και οι 7 με ένα στόμα δήλωσαν ότι μέχρι την τελευταία τους πνοή θα μείνουν πιστοί στον Αρχηγό της σωτηρίας τους και Κριτή τους, κατά την ημέρα της παγκόσμιας ανάστασης και ανταπόδοσης. Μετά τη δήλωσή τους αυτή, καταδικάστηκαν σε εξορία μακρινών και σκληρών τόπων. Και οι 7 πέθαναν, ο ένας μετά τον άλλο, από τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες, αλλά χωρίς κανένα γογγυσμό.