Ο Αββακούμ, που το όνομά του σημαίνει «θερμός εναγκαλισμός», ήταν από τη φυλή του Συμεών και γιος του Σαφάτ. Ο χρόνος που έδρασε τίθεται μεταξύ του 650 και 672 προ Χριστού. Στο προφητικό του βιβλίο, που διακρίνεται για την αξιόλογη λογοτεχνική του χάρη, ελέγχει τον ιουδαϊκό λαό επειδή παρέκλινε από την αληθινή θρησκεία στην ειδωλολατρία. Να τι συγκεκριμένα αναφέρει σχετικά με το πώς πρέπει κανείς να πιστεύει στον Θεό: «Αν κανείς λιποψυχήσει και αδημονήσει στις διάφορες δοκιμασίες, ας μάθει, λέει ο Κύριος, ότι δεν επαναπαύεται η ψυχή μου σ’ αυτόν. Ο δίκαιος που πιστεύει σ’ εμένα και τηρεί το νόμο μου θα σωθεί και θα ζήσει. Εγώ όμως θα αγάλλομαι ελπίζοντας στον Κύριο. Θα γεμίσει χαρά η καρδιά μου για τον Σωτήρα μου Θεό». Μια από τις πιο συγκλονιστικές προφητείες του ήταν το ξερίζωμα των Ιουδαίων από τη γη τους και η μεταφορά τους στη Βαβυλώνα. Πράγματι, ο Ναβουχοδονόσωρ κατέστρεψε την Ιερουσαλήμ το 587 π.Χ. και ο λαός, μαζί και ο Προφήτης, εγκατέλειψαν την πόλη. Ο Αββακούμ επέστρεψε έπειτα από αρκετά χρόνια στη χώρα του και μπόρεσε να συνεχίσει το θεάρεστο έργο του. Ο Αββακούμ πέθανε ειρηνικά και τάφηκε στον τόπο των πατέρων του.

Ἀπολυτίκιον

Ὡς ὄρος προέγραψας, τὴν Θεοτόκον Ἁγνήν, ἐξ ἧς ἡμῖν ἔλαμψεν, ὁ τῶν ἁπάντων Θεός, σαρκὸς ὁμοιώματι. Ὅθεν σε ὡς προφήτην θεηγόρον τιμῶντες, χάριτος οὐρανίου μετασχεῖν δυσωποῦμεν, πρεσβείαις σου θεοδέκτοις, Ἀββακοὺμ ἔνδοξε.